در همین حوالی آموزش وپرورش ایران و قیف نورنبرگ

در همین حوالی 

آموزش وپرورش ایران و قیف نورنبرگ

^{در حالی که در جهان پیشرفته امروزی کمتر نمونه هایی از آموزش وپرورش عامل دیده می شود، بلکه همه جا نهاد آموزش وپرورش ناظر بر جریان های آموزشی است؛ آن هم نه ناظر بر یک جریان. آموزش وپرورش اگر بخواهد به همین سبک و شیوه جلو برود، حتی این شیوه از آموزش کهنه و نخ نما، یعنی لوله قیف نورنبرگ به هم تابیده و مسدود خواهد شد. نشانه های آن، همین اکنون هم در تمام ساختار آموزش وپرورش به روشنی دیده می شود. پس بهتر نیست که نهادهای مدنی سهمی در آموزش وپرورش ایران داشته باش}

 

در همین حوالی

 

آموزش وپرورش ایران و قیف نورنبرگ

نویسنده: محمدهادی محمدی
1- http://en.wikipedia. org/wiki/Nuremberg_Funnel

^{درست 104سال از زمانی می گذرد که تصویری که در میان این مطلب می بینید، به عنوان پوستر تمبری در آلمان منتشر شد. نام آن قیف نورنبرگ Nuremberg Funnel است.1
    همان گونه که تصویر بالانشان می دهد، روی سر یک کودک دانش آموز، قیفی گذاشته شده است. این اصطلاح که در جامعه آلمان ریشه چندین صدساله دارد، در ابتدای سده بیستم به شیوه آموزش مکانیکی اشاره می کند؛ شیوه ای که کودک هیچ چیزی نمی داند و آموزگار همه چیز می داند. آموزگار این همه چیز را که جریانی از محفوظات است، در سر دانش آموز می ریزد و او هم این محفوظات را بدون پرسش و پرسشگری درمی یابد، امتحان می دهد و پس از چندی از زمان آزمون، همه این محفوظات را فراموش می کند. یک سده است که آلمانی ها از این شیوه آموزشی فاصله گرفته اند، اما هرچه آنها از این شیوه دور می شوند لوله قیف آموزش وپرورش ایران درازتر می شود و تنها مغز سر را دربرنمی گیرد و به اندام های دیگر هم می رسد.
    وزیر آموزش وپرورش در نخستین گفت وگوی پس از گرفتن رای اعتماد از مجلس گفت زمانه عوض شده است و دیگر آموزش محفوظاتی جواب نمی دهد. سخنی نیکو است، اما باید از جناب وزیر پرسید اگر این شیوه جواب نمی دهد، کدام روش جایگزین را در پیش گرفته یا از آن پشتیبانی می کنید؟ امروزه در بخش بزرگی از جهان آموزش در فضاهای موزه های همکنشانه جای آموزش محفوظاتی را گرفته است. اما آیا کسی هست در این سرزمین بگوید که چندتا از این موزه های همکنشانه کودکان درست شده است، یا اگر هم به طور موقت راه افتاده، آموزش وپرورش از دانش آموزان دعوت کرده که از آن دیدن کنند؟ یا چند درصد دانش آموزان ایرانی از آموزش در فضای باز بهره می برند. با اینکه بخش هایی بزرگ از ایران با طبیعت های شگفت بهترین مکان ها برای آموزش در فضای باز هستند؛ از جنگل های شمال تا کویرهای میانه ایران یا مناطق کوهستانی، کافی است کودکان از کلاس درس بیرون بزنند، در کنار هر برکه و زیر هر درختی، فضایی دلنشین برای آموزش وجود دارد که شناخت از طبیعت در محور آن است. یا اینکه آموزش وپرورش ایران تا چند درصد از روش های دست ورزانه در آموزش استفاده می کند. هنوز هم نزدیک صددرصد دانش آموزان در ایران، پشت نیمکت های خشک می نشینند تا دانش کهنه آموزگاران را ببلعند. آموزش وپرورش که اکنون دست بازی در اداره کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان پیدا کرده است، می تواند بگوید جای ادبیات کودکان در آموزش خلاق کودکان در کجاست که می خواهد آن نهاد را هم اداره کند؟}

    ^{باز هم به گفته وزیر، بودجه آموزش وپرورش ایران در این سال 20هزارو400میلیاردتومان است که از این بودجه، 20هزارمیلیاردش هزینه حقوق پرسنل می شود و تنها با 400میلیاردتومانش باید همه کارهای دیگر آموزش وپرورش را انجام داد. چرا آموزش وپرورش در جای مردم نشسته است و خودش را عامل آموزش می داند، نه ناظر آن؟ در حالی که در جهان پیشرفته امروزی کمتر نمونه هایی از آموزش وپرورش عامل دیده می شود، بلکه همه جا نهاد آموزش وپرورش ناظر بر جریان های آموزشی است؛ آن هم نه ناظر بر یک جریان. آموزش وپرورش اگر بخواهد به همین سبک و شیوه جلو برود، حتی این شیوه از آموزش کهنه و نخ نما، یعنی لوله قیف نورنبرگ به هم تابیده و مسدود خواهد شد. نشانه های آن، همین اکنون هم در تمام ساختار آموزش وپرورش به روشنی دیده می شود. پس بهتر نیست که نهادهای مدنی سهمی در آموزش وپرورش ایران داشته باشند و راه های گسترش این سهم را برای آنها فراهم کنیم؟}

^{شرق -۲۷  شهریور   ۹۳}