8 سال پیش در چنین روزی...
15. بهمن. 85
تاریخچه تشکل های صنفی فرهنگیان ایران – بیانیه 26
روز یکشنبه 15 بهمن 85 در یک هوای بارانی و سرد زمستانی شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران طی اطلاعیه ای که در هفته نامه قلم معلم چاپ شده بوداز معلمان دعوت کرده بود که برای تصویب و اجرای لایحه خدمات کشوری از ساعت 30/12دقیقه الی 17 بعد از ظهر مقابل مجلس شورای اسلامی نجمع کنند .
حضور با شکوه فرهنگیان در این روز رییس دولت و مجلس شورای اسلامی را متوجه
اراده عضیم فرهنگیان برای اجرا و تصویب این قانون کرد ونسیت به استراد این لایحه خدمات کشوری به دولت واکنش نشان دادند .اکبر علمی نماینده تبریز در مجلس هفتم تنها نماینده ای بود که به شکل رسمی در جمع فرهنگیان حاضر شد . در این تجمع حدود 37 تشکل صنفی سراسر کشور حضور فعال داشتند و تعدادی از نمایندگان آنها سخنرانی کردند
قلم معلم 24 بهمن 85 شماره 38
بیانیه زیر صادر شد:
به نام خداوند جان و خرد
بیانیه پایانی تجمع معلمان و اعضای شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران
تهران – 15 / بهمن / 85
ای مالک پرهیز کن که نیکی به رعیت کنی و بر آنان منت نهی یا کرده ی خود را بزرگ نشان دهی یا وعده شان نمایی و خلف وعده کنی که منت گذاشتن نیکی را ضایع کند وبزرگ کردن کارها ، فروغ و نور حق را می زداید. خلف وعده خدا را به خشم می آورد و مردم را برانگیخته می سازد . خداوند تعالی فرمود :" دشمنی بزرگی است پیش خدا ، این که بگویید و انجام ندهید." ( عهد نامه مالک اشتر )
زمزمه های سال های گذشته بالاخره در سال 80 تبدیل به فریاد شد و اعتراضات زنجیره ای فرهنگیان به گوش مسئولان رسید .ابتدا با ناباوری آن را به جناح های سیاسی منسوب کردند وخواستند تخطئه اش نمایند اما زود دریافتند که این جنبش ریشه دار تر از آن است که با تحریک فرد یا افرادی آغاز و با تشری خاموش شود .
وعده وعیدها آغاز شد . ریاست جمهوری وقت با ایجاد یک کمیته ی بلند پایه به پیگیری موضوع پرداخت .تشکیل این کمیته موجب ایجاد اختلاف در صفوف فرهنگیان شد و در نتیجه حادثه ی تلخ 6 بهمن اتفاق افتاد و معلمان در مقابل نهاد ریاست جمهوری به شدت ضرب و شتم شدند و کسی به موی سپید مردان و چادر سیاه زنانی که برای گرفتن حق شان آمده بودند اعتنایی نکرد .
بعد از مدتی حاصل کار کمیته پرداخت بخشی از مطالبات و دیون فرهنگیان بود که از 16 سال پیش ، پرداخت نشده بود . اما آن چه معلمان را به دور هم جمع نموده بود رفع تبعیض بود ، نه دریافت دیون معوقه شان آن هم بعد از این همه سال و در حالی که ارزش پولی آن بسیار پائین آمده بود . اعتراضات دوباره شکل گرفت . کانون های صنفی با قدرت تمام وارد صحنه شدند . کمیته ی دوم توسط مجلس تشکیل شد و آقای کروبی قول دادند دونفر از نمایندگان تشکل های صنفی حاضر در جلسه ، در جلسات کمیته ی مذبور شرکت نمایند اما در روز پنجشنبه
اول / خرداد آقای حاجی بابایی در مصاحبه با روزنامه ی جام جم اعلام کرد : " نیازی به حضور نمایندگان تشکل ها نیست و معلمان برای رسیدن به مطالبات خود فقط دو ماه دیگر صبر کنند . "
یکشنبه 4 / خرداد 82 کانون های صنفی معلمان از فرهنگیان خواستند تا مطالبات خود را برای مسئولان پست کنند . هزاران نامه برای نمایندگان مجلس فرستاده شد اما هیچ پاسخی به هیچ نامه ای داده نشد و طومارهایی هم که بارها در تجمع های معلمان جمع آوری و امضا شده بود نادیده گرفته شد . به سراغ نمایندگان مجلس ششم رفتیم . بارها با آنان ملاقات داشتیم . در آخرین ملاقات آقای کروبی صادقانه به ما گفتند : " به من گفته اند که دو نوع تبعیض داریم . تبعیض روا و تبعیض ناروا ، تبعیضی که در حق معلمان اجرا می شود رواست ." و نیز گفتند : " چون شما آدم های نجیبی هستید می توانید بعضی کمبود ها را تحمل کنید اما اگر شرکت نفتی ها را رها کنیم شیر های نفت را می بندند وکشور دچار مشکل می شود .!" بارها درخواست ملاقات به آقای خاتمی دادیم و میسر نشد .! سراغ مسئولان سازمان مدیریت و برنامه ریزی رفتیم . آنان به کلی وجود تبعیض را منکر شدند و مدعی شدند طبق آمارها معلمان از دیگر کارکنان دولت بیشتر حقوق می گیرند و این در حالی بود که در همان زمان حقوق کارکنان سازمان مدیریت بیش از سه برابر حقوق معلمان بود .!با آقای غندالی ( معاون وزیر وقت ) به صحبت نشستیم و با دکتر صدیقی (معاون سازمان مدیریت ) ملاقات کردیم . اولی طرح ارتقا شغلی را نجات دهنده ی معلمان معرفی کرد و دومی وعده ی تدوین نظام هماهنگ پرداخت را داد و مدعی شد با اجرای آن مشکلات فرهنگیان به طور کامل برطرف می شود . مدتی صبوری کردیم . دوباره به سراغ شان رفتیم . گفتند کشف کرده ایم که نظام هماهنگ پرداخت به ضرر شماست ! و لذا به جای آن لایحه خدمات کشوری را تدوین می کنیم که اگر اجرا شود ، مشکلات شما حل خواهد شد . اما روزها و ماه ها گذشت و از این لایحه خبری نشد .
بعد از مدتی مجلس هفتم با شعار عدالت محوری و اصول گرایی و تکیه بر معیشت مردم
شکل گرفت . به سراغ آنان رفتیم . حداد عادل ( رئیس مجلس وقت ) در نطقی آتشین که سی دی آن موجود است اعلام کرد که مفتخراست 13 سال معلم بوده و معتقد به اصلاح اقتصاد آمورش و پرورش است و افزود که مجلس هفتم با مجلس ششم فرق دارد . آن ها سیاسی بودند اما این مجلس ، مجلس کار است و نشانه آن این است که در اولین مصوبه خود ، دولت را موظف نموده است تا ظرف دو ماه لایحه خدمات کشوری را به مجلس ارائه دهد . در غیر این صورت با دولت به شدت برخورد خواهیم کرد . به ایشان تذکر داده شد که قضاوت درباره مجلس هفتم زود است و اصولا تشکل های صنفی نمی خواهند وارد بازی های سیاسی شوند ، و بگذارید ما صنفی بماینم اما گویا خوشایند آنان نبود که چرا هنوز دو ماه از این ملاقات نگذشته بود که موج دستگیری ها و بازجویی ها و احضار ها در سراسر کشور شدت گرفت . با این تصور که می توان جنبش مدنی وعدالت جو را با برخوردهای امنیتی آرام کرد . اما نتیجه معکوس شد و تشکل های صنفی منسجم تر شده واطلاعیه ها و بیانیه هایی که در اوج فشار ها صادر می شد بسیار پرشور تر از گذشته بود . اگر چه دلسردی برخی از همکاران فرهنگی دست تشکل ها را بسته بود اما در همین دوره تشکل ها از نظر کیفی به بازسازی خود پرداختند و از نظر کمی تعدادشان از 20 تشکل به 40 تشکل افزایش یافت و این باور در مسئولان و نیروهای امنیتی تقویت شد که این شعله خاموش شدنی نیست و کسانی که برای رهایی و نجات آموزش و پرورش پیمان بسته اند دست از پیمان خود برنخواهند داشت .
ماه ها گذشت و انتخابات ریاست جمهوری نهم با پیروزی آقای احمدی نژاد و شعار آوردن پول نفت بر سر سفره های مردم به پایان رسید . با ایشان ملاقات کردیم و به دلیل تجربیات گذشته با ناباوری به حرف های ایشان گوش دادیم . اما قاطعیت ایشان در گفتار و صمیمیتی که از خود نشان می دادند باعث شد باورمان شود وعده هایی که می دهند واقعی است و بزودی وضع آموزش و پرورش و معلمان دگرگون خواهد شد . اما نه تنها هیچ یک از آن ها محقق نشد بلکه با باقی مانده ی آبروی معلمان نیز با وعده ی توزیع سهام عدالت بین معلمان برباد رفت و روزنامه ها با تیتر درشت نوشتند :"´بعد از مستمندان ، معلمان در اولویت دریافت سهام عدالت قرار دارند ."این جا بود که دریافتیم دولت جدید بنا دارد مشکل معلمان را با دادن صدقه به شیوه ی کمیته امدادی برطرف نماید .! و این در حالی است که آقای احمدی نژاد در دوره ی ریاست شهرداری تهران گفته بودند که من دست و پای معلمان را می بوسم و اگر چند شرکت دولتی را در اختیار من قرار دهند حقوق معلمان را چند برابر خواهم کرد .!
اما امروز به بهانه ی بار مالی لایحه ی مدیریت ، تقاضای استرداد این لایحه را دارند . لایحه ای که به تاکید کارشناسان بیش از 5 هزار نفر ساعت وقت صرف آن شده است و چندین سال معلمان و فعالان صنفی به اجرای آن دل خوش کرده و سکوت اختیار نموده اند تا این لایحه به تصویب رسیده و اجرا شود . به راستی آیا مسئولان امنیتی که چشم و گوش مسئولان هستند به آن ها هشدار نداه اند که میلیون ها معلم و کارمند منتظر تصمیم و اجرای این لایحه هستند و عدم اجرای آن چه بحرانی ایجاد خواهد کرد .؟
البته ما نیز ایراداتی نسبت به بندهایی از این لایحه داریم و معتقدیم که این اشکالات باید به مرور زمان برطرف شود . ما می دانیم که لایحه ی مدیریت امنیت شغلی بسیاری از کارمندان را خدشه دار می کند . ما می دانیم که تفاوت حداقل و حداکثر حقوق در این لایحه که به نام نظام هماهنگ طراحی شده است بین 7 تا 35 برابر است . ما می دانیم که سنوات خدمت کارمندان و سن بازنشستگان در این لایحه افزایش پیدا کرده است . ما می دانیم که قضا ت و هیئت علمی دانشگاه ها و وزارت اطلاعات و بخشی از وزارت امور خارجه و حتی نیروهای نظامی و انتظامی از مشمول این لایحه خارج خواهند شد . ما می دانیم که وزیر نفت اجازه نخواهد داد که از حقوق چند میلیونی کارکنان این شرکت کاسته شود و ما نکات بسیار دیگری از این لایحه می دانیم که در جای خود مطرح و پیگیری خواهد شد .
اما این را می دانیم که در صورت اجرای صحیح این لایحه هیچ کارمندی بیش از یک فیش حقوقی نخواهد داشت و حقوق معلمان و پرستاران هر سال 10 درصد بیش از سایر کارمندان افزایش خواهد یافت که اگر این اتفاق بیفتد دیگر بار تورمی ناشی از افزایش حقوق سایر کارمندان فقط متوجه معلمان نخواهد بود و اگر فریادی بلند شود این بار فقط معلمان فریاد گر نخواهند بود و دولت موظف خواهد شد که پاسخ گوی تمامی کارمندان خود باشد و این امر باعث اتحاد همه ی کارمندان برای بهبود وضعیت معیشتی آنان خواهد شد .
متاسفانه تا کنون سایر اقشار جامعه با معلمان همراه نشده اند و مشکل معلمان را مشکل کل جامعه ندیده اند . لذا وقتی که هر سال بودجه ی آموزش و پرورش با کسری مواجه می شود ، هیچ کس نگران نمی شود و واکنشی نشان نمی دهد . لذا ما متاسفیم از این که می شنویم بودجه ی امسال آموزش و پرورش به نسبت عملکرد سال گذشته بیش از 3300 میلیارد تومان کسری دارد و این در حالی است که کل بودجه افزایشی چشم گیر داشته است . ما متاسفیم از این که می بینیم هیچ کس در برابر مردودی بیش از 4 میلیون دانش آموز در سال گذشته پاسخ گو نیست و بحث استیضاح وزیر به دلیل بده بستان هایی که درون مجلس رخ می دهد هر روز به تعویق می افتد . ما متاسفیم وقتی می شنویم
6 هزار مدرسه فاقد سرویس بهداشتی است و یا هر ساله به دلیل نداشتن وسایل گرمایی مناسب فرزندان و کودکان معصوم این دیار در آتش می سوزند و هیچ کس وادار به استعفا و یا حتی عذرخواهی نمی شود .! ما متاسفیم وقت می شنویم بیش از 9 میلیون از دانش آموزان در مدارس دو نوبته درس می خوانند .آیا در این شرایط نباید به آن چه که بر آموزش و پرورش کشور می گذرد اعتراض کرد .؟!
آقای رئیس جمهور آیا شما نفرمودید که هرکجا بی عدالتی دیدی فریاد بزنید ؟ آیا پاسخ این فریاد ها را کسی خواهد داد ؟ و یا این که با امنیتی کردن فضا و بگیر و ببند ها به پاک کردن صورت مسئله خواهید پرداخت .؟
جناب رئیس جمهور " لکل امه اجل و فاذا جاء اجلهم لا یستاخرون ساعه و لا یستقدمون " هر گروه و دسته ای یک دوره ای دارد که هر زمان آن دوره به پایان برسد نه لحظه ای در آن تاخیر می افتد و نه جلو خواهد افتاد .
پس شایسته است که در دوره ای که قدرت اجرایی کشور را در دست گرفته اید یادگاری شایسته ازخود به جا گذارید وگرنه به همان سرنوشتی دچار خواهید شد که گذشتگان را به آن سرزنش می کنید .
فرهنگیان عزیز، معلمان فرهیحته و آگاه همکاران شما در شورای هماهنگی تشکل های صنفی معلمان کشور علیرغم ناملایمات ، خلف وعده ها و بی توجهی های مسئولان ( آن گونه که شرح آن در سطور فوق آمد ) ، می دانند حرکت های مدنی و صنفی پروسه ای است که لازمه ی تکامل آن صبر ، استقامت ، حضور ، دادن هزینه و حفظ امیدواری است . همین که حرکت های شما در سال های اخیر منجر به این شد که حقوق به عمد فراموش شده ی شما در سطح ملی انعکاس یابد و مسئولان کشور اعم از رئیس جمهور و هیئت دولت ، رئیس و نمایندگان مجلس ، مدیران ارشد به تضییع حقوق شما اعتراف کنند خود قدمی هر چند کوچک بوده است به جلو . همه ی ما انتظار داشتیم این اعترافات تلخ مسئولان به اقدامات عملی آن ها در رفع تبعیض های آشکار موجود منتهی شود ، لیکن وقایع حدود یک ماه گذشته مشخص می نماید نه تنها اراده ای برای انجام اقدامات حداقلی نظیر تصویب و اجرای لایحه ی خدمات کشوری وجود ندارد ، که قرائن آشکار ونهان حکایت از تلاش گروه های فشار برای حذف و فراموشی این لایحه دارد . سابقه ی ذهنی از عملکرد مسئولان کشور بیانگر این امر است که آن ها براساس میزان آگاهی توام با حرکت شما و اعتراض آشکار به تضییع حقوق مادی و معنوی خود ، اوضاع را ارزیابی نموده و به اختصاص بودجه و یا اقداماتی برای احقاق حقوق تضییع شده می پردازند و تصمیم گیری می نمایند . لذا پس از دو مرحله حضور در مقابل مجلس شورای اسلامی ما نمایندگان کانون های صنفی معلمان کشور (شورای هماهنگی ) تصمیمات زیر را اعلام می داریم و امیدواریم گوش شنوا و اراده ای برای عمل به آن وجود داشته باشد :
1 – به مجلس ودولت تا 25 / 11 / 85 مهلت داده می شود تا برای تصویب نهایی لایحه ی مدیریت خدمات کشوری و ایجاد ردیف بودجه و اجرایی کردن آن از
1 / 1 / 86 اقدام نمایند .
2 – ما معلمان سراسر کشور در صورت عدم تصویب آن تا زمان معین شده و برای اعتراض خود نسبت به این بی توجهی و رساندن صدای خود به مسئولان روزهای دوشنبه و سه شنبه ( 30 / 11 / 85 و 1 / 12 / 85 ) ضمن حضور در مدارس علیرغم میل خود در حضور در کلاس ها خود داری می نمائیم .
3 – ما خواستار لغو تبعید پیمان نودینیان و برطرف شدن مشکلات حقوقی و آموزشی و بازگشت ایشان به سنندج هستیم .
4 – چنان چه اقدامات فوق نیز جواب نگرفت ، جلسه ی فوق العاده ی شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان سراسر کشور در هفته ی دوم اسفند ماه برای بررسی نتایج و تصمیم گیری درباره ی اقدامات بعدی در تهران تشکیل خواهد شد .
5 – لازم به ذکر است در صورت دستگیری یا ایجاد هرگونه مشکلی برای معلمان و اعضای تشکل های سراسری کشور تجمع عمومی فرهنگیان در مقابل مجلس شورای اسلامی برگزار خواهد شد .
کانون صنفی معلمان ایران – کانون صنفی معلمان کرمانشاه – کانون صنفی فرهنگیان یزد – کانون صنفی معلمان اردبیل – کانون صنفی فرهنگیان استان اصفهان – کانون فرهنگیان شیراز – کانون صنفی فرهنگیان خراسان – انجمن صنفی فرهنگیان خراسان – کانون صنفی معلمان گیلان ( رشت ) – جامعه ی فرهنگیان آستانه ی اشرفیه – انجمن صنفی فرهنگیان کردستان – کانون صنفی فرهنگیان استان قزوین – کانون صنفی معلمان لاهیجان – کانون صنفی فرهنگیان چهار محال و بختیاری – کانون صنفی فرهنگیان شهرضا – کانون صنفی فرهنگیان استان مرکزی – کانون معلمان همدان – کانون صنفی معلمان ملایر – کانون صنفی معلمان نکا – انجمن صنفی معلمان خمینی شهر – کانون صنفی فرهنگیان دزفول – کانون صنفی فرهنگیان استان زنجان – اتحادیه ی صنفی فرهیگیان اهواز – کانون صنفی معلمان ارومیه – کانون صنفی معلمان شوشتر – کانون صنفی معلمان ابهر – کانون فرهنگیان اسلامشهر – مجمع صنفی فرهنگیان ایلام – کانون صنفی معلمان ازنا ( هیئت موسس ) – کانون صنفی فرهنگیان استان آذربایجان شرقی - کانون صنفی معلمان شهر ری – کانون صنفی فرهنگیان کاشان – کانون صنفی فرهنگیان مازندران – کانون صنفی معلمان قا ئم- کانون صنفی معلمان دماوند – کانون صنفی معلمان پاک دشت
دبیرخانه ی شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران
تهران 15/11/85
