نامه بازنشسته به احسان علیخانی

نامه  بازنشسته به احسان علیخانی

جناب علیخانی سلام 

من یک معلم بازنشسته هستم که در دوران خدمتم از پایه اول ابتدایی شروع کرده و در مقاطع مختلف با تدریس دروس علوم اجتماعی و تاریخ کنار تخته سیاه گچ قورت داده ام مامعلمان نمی گوییم و نمی توانیم بگوییم که در کارمان موفق بوده ایم یاخیر!

بلکه قضاوت جامعه و ثمرات ماکه دانش آموزان هستند گواه خواهد بودکه شما هم یکی از این عزیزانید

 ولی عزیز دل من  روزی هزاربار در این جامعه امروزی ایران می میرم و زنده می شوم

آری وقتی می نگرم دانش آموزانم زندگی سالمی دارند وانسانند بر خود می بالم که 30 سال عشق و هنر من ثمر داده و هدر نرفته است

تاچه رسد آنانکه مدارج عالی را طی کرده و برای خود ، خانواده و مهین فردی مفید هستند دیگر مپرس که چه عشقی می کنم و خدا را هزاران مرتبه شکر که عشق من هنر من ایثارمن چنین ثمری داده

و اما تو آقااحسان خان علیخانی خوش زبان و خوشمزه شیرینکار چه می دانی وقتی یکی از این ثمراتم را بعد از سالها میبینم که از شرم عمل انجام داده خود پشت بی توجهی به من پنهان می شود که مبادا من از اعتیادش دزدیش و یافقرش آگاه شوم دیدن مردن من در این حال باچشم ترم در عزا و ماتم خودم چه دردناک است

دردناکتراز آن هم دارم !

آن هم وقتی است که عزیزی چون حضرت عالی بی توجه از این همه تلاش من برای او که هیچ!

 از در توهین و هتک حرمت سخن می راند دیگر مپرس 

من نمی دانم بامدادان کنارسفره تحویل سال نو معلم کلاس اول تو چه کشیده است

کاش در آن لحظه ................

حداقل بچه هایش نمی دانستند که شما شاگرد بابای سینه سوخته شان بودید و ثمره گج خوردنهایش کنار تخته سیاه

حال از تمام اینها بگذریم شاید شماهم چون این دانش آموز ترک تحصیل کرده که کلیپ آن توسط معلم نابخردش (که هرگزنمی شودنام اورامعلم گذاشت)پخش گردید و دست به دست شد تااین سرمایه انسانی به این روز بی افتد وعرق شرم بر پیشانی جامعه فرهنگی بماندبه یادگارکه بنده اینان را هرگزمعلم نمی دانم که معلمی عشق است و اینان بلکه کاسبند و راه گم کرده اند به این دیار و این کار سخیفش دل هر آدم منصف را بدرد می آورد حضرت عالی وادارد که در آن لحظه بنده احساس باشید نه انصاف

 شما حتما پدر بزرگوار خویش را خیلی عزیز و محترم می دارید و اگر کسی ناروایی به ایشان بگوید حاضرید بخاطر اعاده حیثیتش از جان خود مایه بگذارید

مگر نه اینکه معلم پدر دوم شماست شما با پدر خود چه کردید؟

احسنت برشما احسان خان الحق که خوب ادای دین را بجا آوردید بارک الله بر مادری که چنین فرزندی حق سپاس در دامن خود پرورید

احسان خان گیرم که این چند روزه تجمع اعتراض آمیز و خواسته های بحق معلمان مظلوم عرصه را برای موج سوران پر از آز میدانهای انتخاباتی تنگ کرده باشد برای اعمال حقوق تضیع شده شان و این صاحبان زر و زور شما را وادار و تشویق به چنین برنامه و عملی کرده باشند راستی قیمت شما باید این قدر پایین باشد در جایگاه یک انسان که پدر خود را هم در دنیای مزدوری نادیده بگیری؟

من شاید منصف تر از این قضاوتها باشم و بگویم آن لحظه تحت تاثیر سرنوشت آن دانش آموز بی گناه و بی دفاع قرار گرفته اید و آن سخنان نابخردانه را پشت آن تریبون محدود و محصور زده اید 

و شاید هم آن را تقیه حساب کنم 

ولی ایکاش لحظه ای جلو آیینه می رفتی و شمایل زیبای خود را با آرایش مو و ابروی آراسته می دیدید و آن وقت به بفکر معلم کرد هموطن خود می افتادی که موهای زیبای خود را بخاطر همدردی با دانش آموز بیمارش از ته تراشید و کچل نمود

ویا وقتی مادر بزرگوار درگیر آشپزیست دستهای لطیفت را به شعله های اجاق نزدیک می کردی تا بفهمی و درک بکنی در آتش رفتن آن معلمی را که برای نجات دانش آموزانش به آتش زد و بعد از چندین سال تحمل درد جان به جان آفرین بی صدا و هیاهو تسلیم نمود 

هنوز هم بگویم عزیز دلم ؟

از کدام ایثار از کدام مجاهدت بگویم که تو را ، صدا و سیمای جمهوری اسلامی را و دولت مردان و مجلسیانت و قوه قضاییه ات را کک بگزد از چاقو خوردن معلم در کلاس درس بگویم یا از سیلی خوردنش از ولی دانش آموز؟

از قطعه قطعه شدنش بر روی مین بگویم یا کوچ او باعشایر پرتلاش؟

عزیز دلم گلایه بسیار است و گوش شنوا بی مقدار

چون نه تنها شما بلکه بالاترین تصمیم گیرنده ها برای روزگار معلم همه می دانند چه می کنند و چه می گویند !

و از این می ترسند که اگر حق فرهنگ و قشر فرهنگی ادا شود آن وقت فرهنگ است که جامعه را کنترل می کند نه رانت خواران و تریبونهایی مثل تریبونهای حضرت عالی به مزدوری!

مرتضی مالکی دبیر باز نشسته آموزش و پرورش منطقه شبانکاره.شهرستان دشتستان بزرگ. استان بوشهر