فعالیت صنفی به سیاسی آلوده نشود

فعالیت صنفی به سیاسی آلوده شود

درود و شادکامی نثارتان

دوستان عزیز!

فعالبت های صنفی در هیچ شرایطی نبایستی آلوده سیاست بازی های امروز جامعه بشود.

معلم به عنوان الگو می تواند در فعالیت های اجتماعی از انحرافات و آسیب های جریانات سیاسی به دور باشد.

اکثریت اجتماع ما با توجیه کاری،آلوده سیاست زدگی و دغل کاری در جنبه های مختلف شغلی و اجتماعی شده است.به قول معروف و پر رواج امروزی بین بد و بدتر،خود را مجبور به انتخاب بد میدانند در حالی که واقعیت این است که به وجود آورنده وضع موجود ، همین تفکر و شیوه ی عملکرد همین انسان هاست.

به نظر من انسان همواره بر اساس باور خودش آزاد در انتخاب بهترین است.

زندگی قابل تکرار نیست تا یکبار بد زندگی کنیم و بار دیگر............

زندگی در همین لحظه ها جاری است و بپذیرید هرچیزیی همانجایی است که باید باشد،یعنی حقیقتی که به دنبالش میگردید و در آسمان ها میجویید و یا عدالت خداوند،همینک و همینجا در واقعیت زندگی وجود دارد.

دوستان عزیز!

زندگی قابل قطعه قطعه شدن و تجزیه نیست.همه چیز به هم وابسته است.

زتدگی همین لحظه های هست که هست و نه هیچ چیز دیگر.

زندگی در راه بودن است هیچ مقصدی در انتها ندارد.زندگی اصلا انتها ندارد،که بخواهد مقصد داشته باشد.

من در تعجب هستم از کسانی که می خواهند با یک جریان سیاسی به موفقیت برسند،اگر منظور این است که می خواهند با این رفتار ها و جریانات ، زود تر به خواسته های خود برسند؛از نظر من این،یک انحراف است و به محض اینکه در بیراهه قرار گیرند هرچه تلاش نمایند، نه به هدف می رسند بلکه نیرو ها و انرژی های نابشان تحلیل می رود و اوضاع اسف بار کنونی تداوم می یابد.

در جامعه ی ما روحیه ی جمع گرایی وجود ندارد و هرکس اندیشه ی خود را برتر میداند؛حتی صلح جویان ما با نیت خیر،قدرت پذیرش و تحمل دیگر اندیشمندان را ندارند وکمتر به تعامل می رسند و معمولا برخورد تقابلی و حذفی با یکدیگر دارند.در حالی که راه نجات کنار گذاشتن این منیت ها و تمرکز بر اشتراکات است.

راه حل پیشنهادی من فارغ از فضای حاکم بر جامعه که مسموم کننده و مشمءز زاست ومراقبه ی زیادی را می طلبد، اینست：

ارتباط و ایجاد جمع.

سعی نماییم به روش های مختلف ارتباط برقرار کنیم وجلسه برگزار نماییم تا یگدیگر را بیشتر بشناسیم.

شناخت و آگاهی راه نجات است، که در نشت های گروهی به دست می آید.

انرژی در جمع سیلان می یابد و خداوند در میان جمع است.

همکاران گرامی تنها و تنها با خودشناسی و تغییر خود به طوری که دیگران را رها از خوب و بد بودنشان از خود بدانیم و بپذیریم ، می توانیم به خواسته های انسانی و حالت ایده آل زندگی دست یابیم که از همین لحظه و با همین داشته ها می توان شروع کرد.

چرا آب را گل آلود می کنیم؟!!!

بیایید با همبستگی اندکی که داریم بدون دغدغه های مرضناک جریانات سیاسی ، ابتدا کانون صنفی را با همه ی سختی های مسیر ، شکل دهیم.سپس با هماهنگی کانون ارتباط بین همکاران را تسهیل و برقرار نماییم.

ارتباط بیشتر منجر به شناخت و آگاهی از حق و حقوق وراه کار های رهایی میشود.ودر مجموع به رشد معلم می انجامد.

و اطمینان داشته باشید رشد و هماهنگی معلم، بقیه ی جریانات اجتماعی و فرهنگی را تحت تاثیر و هدایت خود قرار خواهد داد.

معلم امروز ،خودش گم است.

حرکت اکنون معلم یک تمرین پایاپاست.همچنان که خود را و یکدیگر را می یابیم به خواسته های خود نیز دست می یابیم.این قانون طبیعت است.وهیچ کسی و هیچ قدرتی را یارای مقابله نیست.

دوستان گرامی!!!

قدر خود را بدانیم وبا توجیه کاری و شرط و شروط و مقایسه باعث ضایع شدن فعالیت های خود نشویم.

به ما چه ربطی دارد که دیگران چه کار می کنند،ما کاری را که درست می دانیم ،با همفکری و مشارکت یکدیگر انجام دهیم،کاری را که می توانیم، حال اینکه به چه نتیجه ای میرسد از توان ما خارج است.رسالت ما زندگی کردن در لحظه ی حال است با تمام توان و کیفیت ممکن،همین و بس.

شاد باشید.

به نقل از گروه فرهنگیان تربت در واتساپ