تاریخچه تشکل های صنفی فرهنگیان ایران

وبلاگ «محمّد خاکساری» مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه «قلم معلّم» و از موسسین کانون صنفی معلمان، در مورد تاریخچه فعالیت های صنفی معلمان ایران، کانون های صنفی و بیانیه های شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان

تاریخچه تشکل های صنفی فرهنگیان ایران

وبلاگ «محمّد خاکساری» مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه «قلم معلّم» و از موسسین کانون صنفی معلمان، در مورد تاریخچه فعالیت های صنفی معلمان ایران، کانون های صنفی و بیانیه های شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان

بهبود کیفیت آموزش با هدف رسیدن به توسعه پایدار


گزارشی از کنفرانس جهانی 

بهبود کیفیت آموزش با هدف رسیدن به توسعه پایدار

کنفرانس جهانی آموزش در خدمت توسعه پایدار (Education for Sustainable Development) بین دهم تا دوازدهم نوامبر  امسال به همت سازمان یونسکو در کشور ژاپن برگزار شد. بیش از هزار نفر از 150 کشور مختلف جهان در این کنفرانس شرکت کردند. از میان این شرکت کنندگان، 76 نفر وزیران آموزش و پرورش و باقی نمایندگان اتحادیه های آموزشی و کارشناسان آموزش کشورهای مختلف بودند.

این کنفرانس با هدف بازنگری در سیاست های آموزشی و اولویت بخشیدن به این سیاست ها در مسیر توسعه ملی و بین المللی برگزار گردید.

بخش هایی از بیانیه پایانی این کنفرانس:

“این کنفرانس فراخوانی است به اقدام سریع برای ارتقاء و تقویت آموزش در راستای توسعه پایدار. هدف ما توانمندسازی نسل کنونی است در جهت برآورده کردن نیازهای این نسل و آماده سازی فضایی است  سالم و مکفی برای نسل های آینده.

عقیده ما این است که توسعه پایدار نیازمند تلفیق راهکارهای سازمانیافته و برنامه ریزی شده اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی است. این بیانیه قبل از هر چیز، فرد فرد انسان ها را محور عمل و سوژه  توسعه پایدار می داند.

قابلیت اصلی آموزش مناسب برای توسعه پایدار، توانمند سازی دانش آموزان برای تغییر تکاملی خود و جهان زیستی شان است. این تغییر  با رشد آگاهی ها، توانایی ها و تعلیم ارزش های والای انسانی امکانپذیر است. بخشی از توانایی هایی که می تواند به دانش آموزان در این زمینه کمک کند، از این قرار است:

قدرت تفکر منطقی و سیستم محور، توانایی آنالیز و حل مساله، خلاقیت، قابلیت اشتراک و انجام کار جمعی، استقلال فردی و قدرت تصمیم گیری در شرایط سخت و نامطمئن.

تدوین استراتژی و سیاست گذاری دولتی در جهت بهبود کیفیت آموزش با هدف رسیدن به توسعه پایدار،  هم در سطح کشورهای توسعه یافته و هم در جوامع در حال توسعه، تلاش ها برای کاهش فقر، رفع تبعیض طبقاتی، حفظ محیط زیست و رشد اقتصادی را معنادار می کند. این سیاست گذاری ها باید همزمان در چند سطح محلی، ملی، منطقه ای و جهانی انجام شود.

ما به همین منظور از همه دولت ها، سیاست گذاران، نهادهای جامعه مدنی ، بخش خصوصی و در کنار آن از سازمان ملل می خواهیم که

  • اهداف آموزشی را درست و دقیق تعیین کنند.
  • در جهت پیاده سازی اهداف وارد عمل جدی شوند و از هر اقدام سازنده و موازی در سطح محلی و ملی حمایت کنند.
  • بسترهای مناسب برای به اشتراک گذاشتن تجربیات و تبادل اطلاعات را فراهم کنند. ( در این زمینه از امکانات اینترنت و ابزارهای فضای مجازی به خوبی می توان برای تبادل اطلاعات بین سازمان ها و دولت ها در سراسر جهان استفاده کرد.)
  • به طور پیوسته و متناوب بر راهکارهای اتخاذ شده نظارت و آنها را مورد بازبینی قرار دهند.”

سازمان جهانی آموزش (EI) نیز در این کنفرانس با یک پیام اصلی برای شرکت کنندگان، حضور داشته است: نقش معلمان هم در به سرانجام رسیدن آموزش با کیفیت و هم در رسیدن به توسعه پایدار، حساس و کلیدی است.

شعار اصلی این کنفرانس در یک جمله خلاصه می شود:

“امروز درست بیاموزیم تا فردا بهتر زندگی کنیم”

 

نسرین هزاره مقدم

برای اطلاعات بیشتر رجوع شود به:

http://www.unesco.org/new/en/media-services/single-view/news/world_conference_on_education_for_sustainable_development_calls_for_renewed_commitment_by_all_countries/back/9597/#.VGfek_mUe3k

 

اتحادیه معلمان فنلاند: نه به قطع بودجه های آموزشی!


اتحادیه معلمان فنلاند:

 نه به قطع بودجه های آموزشی!


در آگوست، اتحادیه معلمان فنلاند (OAJ)،  کمپینی گسترده شامل معلمان و کارکنان بخش آموزش به راه انداختند. هدف این کمپین، حفظ بودجه های آموزشی از دستبرد کاهش توسط مقامات است. در این ماهها، اعضای این کمپین با برگزاری تظاهرات خیابانی و نشست های سراسری به همه یادآوری کردند که سرمایه گذاری هرچه بیشتر برای آموزش و معلمان، یک نیاز قطعی است. در طول این مدت،هیات مدیره OAJ بارها با مقامات دولتی و سیاستگذاران دیدار کرده اند و نتیجه این که تا کنون چیزی از بودجه های دولتی که قرار بوده کسر شود، کم نشده است.

در آوریل 2015 در این کشور قرار است انتخابات پارلمان برگزار گردد. OAJ از حالا اعلام کرده است که اتحادیه معلمان و بدنه پرقدرت آن، تنها از کاندیداها و احزابی حمایت خواهد کرد که در برنامه های درازمدت خود، افزایش بودجه های آموزشی را در نظر گرفته باشند.

پیام معلمان فنلاند ساده است: آموزش با کیفیت نیاز به بودجه دولتی دارد. این بودجه، نه تنها نباید قطع شود یا کاهش یابد، بلکه باید افزایش هم بیابد. این یک الزام است.

 

منبع :

وبسایت سازمان جهانی آموزش)(EI)

bield.inf

وضعیت اسفناک معلمان و آموزش در ایران


وضعیت اسفناک معلمان و آموزش در ایران


نوشتهٔ دومِنیک بِلیسیمو، معاون اجرایی «فدراسیون دبیران دبیرستان‌های اونتاریو» (کانادا)

معلمان ایران یکی از بی‌شمار اقشار اجتماعی هستند که در سال‌های اخیر از لحاظ میزان حقوق و دستمزد، امنیت شعلی، تشکیلات صنفی و نیز سرکوب به‌خاطر فعالیت سیاسی آسیب زیادی دیده‌اند. پس از انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۸۸ که در آن محمود احمدی‌نژاد «انتخاب» شد، و در پی سرکوب خشن اعتراض‌ها و ظهور «جنبش سبز»، دولت حمله به فعالان مدنی و سیاسی را در سراسر کشور آغاز کرد. معلمان یکی از هدف‌های اصلی و عمدهٔ فشار دولت بوده‌اند، از جمله دستگیر و بازجویی شده و محکوم به زندان شده‌اند. انتخاب حسن روحانی به ریاست‌جمهوری در خرداد ۹۲ برای معلمان به معنای امیدهای تازه برای تدریس به عنوان یک حرفه بود.

امّا هنوز چند ماه از ریاست‌جمهوری روحانی نگذشته بود که در ژانویهٔ ۲۰۱۴ (دی ماه ۹۲) دو معلم ایران عرب‌تبار به نام‌های هاشم شعبان‌نژاد و هادی راشدی که یک سال پیش از آن دستگیر شده بودند، اعدام شدند. زمانی که روحانی کار خود را آغاز کرد، معلمان تصمیم گرفتند به او فرصت دهند که ادعاهای خودش را ثابت کند و نشان دهد که در مورد گسترش فرهنگ و آموزش، احترام به حقوق شهروندی، از بین بردن فقر و برقراری عدالت اجتماعی تا چه حد جدّی است. امّا اعدام این دو معلم، ضربهٔ سنگینی به امیدهای معلمان بود. کانون صنفی معلمان ایران در بیانیه‌ای که در ماه اردیبهشت ۹۳ منتشر کرد نوشت:

«اکنون اما نزدیک به 10 ماه از آغاز به کار دولت یازدهم می‌گذرد… این مدت… فرصت اندکی است برای بسامان نمودن اوضاع و انتظار چنین معجزه‌ای هم از دولت کنونی [نیست]… متأسفانه نشانه‌هایی دیده می‌شود که به برخی نگرانی‌ها دامن می‌زند. از آن جمله:

1. اکنون نیز که با تورّم حدود 40 درصد دست و پنجه نرم می‌کنیم، متأسفانه امنیت شغلی [معلمان» هم به روش‌های مختلف به خطر می‌افتد. بیکار می‌شوند و دستمزد اندک آنان با ماه‌ها تأخیر پرداخت می‌شود… این که وزیر محترم اعلام می‌دارد در صورت تأمین اعتبار حق‌التدریس‌ها را می‌پردازیم، از دید فرهنگیان تأسفبار است. آنان انتظار بیشتری از وزیر خود برای احقاق حقوقشان دارند و البته در این حالت پشتیبان او نیز خواهند بود.

2. معلمانی هستند که به دلایل مختلف- عموماً مربوط به فعالیت‌های صنفی- حکم انفصال از خدمت، تبعید، کسر گروه و… دریافت کرده‌اند… در چند ماه گذشته، علاوه بر تغییر نیافتن این احکام، مواردی از احکام تبعیدی، برخلاف قول رفع آن، اجرا شده است. اگر حل مسئلهٔ معلمان زندانی را خارج از حوزهٔ اختیارات وزیر آموزش و پرورش بدانیم، در مورد تخلفات اداری چه توجیهی وجود دارد؟

3. حد نصاب دانش‌آموزان در کلاس درس برای سراسر کشور از دورترین روستا تا شهرهایی مانند تهران با تراکم بسیار بالای جمعیت یکسان [است]. از کلاس‌های پرجمعیت با محتوای درسیِ کسل کننده و نامربوط به زندگی نوین با کمترین امکانات، انتظار درصد قبولی بالا و حتی افزایش کیفیت داریم؟ آیا به راستی این خود نوعی راندن دانش‌آموزان ِ اندکی توانمندتر به سوی مدارس غیردولتی و آموزشگاه‌های خصوصی و کالا نمودن آموزش و لاجرم طبقاتی کردن آن نیست؟

4. وزارتخانه [آموزش و پرورش] به جایگاهی برای برخی از گروه‌های سیاسی تبدیل شده که… خود را مالک بی‌رقیب انقلاب و اسلام- به روایت خود- می‌دانند… از وزیر آموزش و پرورش انتظار داریم… تقویت نگاه کارشناسانه در آموزش و پرورش، زمینهٔ خروج این سازمان از رکود، کندی و تمرکزگرایی افراطی را فراهم نماید.»

کانون صنفی معلمان ایران در انتهای بیانیه خواستار آزادی معلمان ایرانی مثل رسول بداقی، محمود باقری و محمد داوری می‌شود و بازگشت امور بر مدار قانون می‌شود.

شیرین عبادی، وکیل ایرانی برندهٔ‌جایزهٔ نوبل و فعال حقوق بشر در مصاحبه‌ای با کارزار بین‌المللی حقوق بشر در ایران در اکتبر ۲۰۱۲ (مهرماه ۹۱) در مورد وضعیت معلمان گفت: «پیام ن به دولت ایران این است که به خواست‌های برحق معلمان گوش دهد و آنها را برآورده کند. واکنش نسبت به خواست‌های منطقی و برحق یکی از محروم‌ترین قشرهای جامعه نمی‌تواند حبس و زندان باشد. جوانان ما وقتی می‌بینند که معلمان‌شان را به خاطر خواست‌های برحق‌شان زندانی می‌کنند، از این بی‌عدالتی حکومت چه درسی می‌آموزند؟ به‌ویژه آنکه معلمان زندانی از روند عادی محاکمه محرومند و برخی از آنها نیز شکنجه می‌شوند. عبدالله مؤمنی در نامه‌اش از زندان دربارهٔ شکنجه نوشته و رسماً در این مورد شکایت کرد. نه‌فقط به شکایت او رسیدگی نکردند، بلکه برای مدتی طولانی او را از رفتن به مرخصی نیز محروم کردند.»

معلمان ایران سعی کرده‌اند از هر راه ممکن دربارهٔ وضعیت خودشان آگاهی‌رسانی کنند. در بولتن انگلیسی «پیام سندیکا»، بولتن سندیکاهای ایران، سخنرانی اسماعیل عبدی، دبیرکل کانون صنفی معلمان ایران درج شده است که اخیراً در کنفرانس بین‌المللی معلمان در ترکیه ایراد کرده است. عبدی در این سخنان خود با اشاره به اعتراض معلمان نسبت به وضعیت دشوار کار و زندگی خود، گفت که مسئولان کشور، اعتراض‌های معلمان را یک مسئلهٔ مربوط به امنیت ملّی می‌دانند. او از شماری از معلمان فعال نام برد که به زندان‌های درازمدت تا ۱۰ سال محکوم شده‌اند، و برخی نیز در داخل کشور تبعید شده‌اند. او از فرزاد کمانگر، معلم کُردِ ایرانی یاد کرد که در سال ۲۰۱۰ در دورهٔ دولت احمدی‌نژاد اعدام شد. این رهبر کانون صنفی معلمان در پایان سخنان خود گفت که برخورد حکومت ایران با معلمان همیشه به حبس، تبعید، تحقیر و بازداشت منجر شده است.

چند هفته پیش رسول بداقی، معلم ایرانی و عضو کانون صنفی معلمان ایران که به شش سال زندان محکوم شده است، از درون زندان نامهٔ سرگشاده‌ای به رئیس‌جمهور رو حانی نوشت. بداقی در این نامه به صحبت‌های رئیس‌جمهور در جمع معلمان اشاره کرده است که گفته بود: «دانش‌آموزان باید بتوانند بی‌دغدغه و به‌راحتی سؤالات خود را بپرسند.» بداقی در نامه‌اش می‌نویسد: «دغدغهٔ دانش‌آموزان پرسش از معلم نیست. دانش‌آموزان و معلمان از درد مشترکی به نام دیکتاتوریِ حاکمان خودکامه رنج می‌برند… دغدغهٔ دانش‌آموزان بیکاری و اخراج پدران و مادران و هم‌وطنان… و فقریست که باید با آن دست و پنجه نرم کنند… دغدغه‌های آنان آیندهٔ مبهم [آنهاست] دانش‌آموزان چگونه می‌توانند انتقاد کنند، در حالی که از سرگذشت معلمانِ منتقد و آزادی‌خواهان وطن‌شان [که جرئت انتقاد دارند] آگاه هستند… آقای روحانی تو رئیس‌جمهور کشوری هستی که معلمانش از داشتن یک هفته‌نامه هم محروم هستند.»

یک سال پس از آغاز به کار دولت پرزیدنت روحانی، حقوق فرهنگیان ایران در مورد شغل مناسب، برخورداری از تشکیلات و انجمن صنفی، و شرایط بهتر زندگی همچنان نادیده گرفته می‌شود. همان‌طور که معلمان و فعالان حقوق بشر مطرح کرده‌اند، هیچ نشانه‌ای دیده نمی‌شود که حاکی از بهتر شدن وضعیت دشوار کار و زندگی معلمان و بهبود وضعیت وخیم آموزش در ایران باشد.

نقل از Iran Today، نشریهٔ کمیتهٔ دفاع از حقوق مردم ایران «کودیر»، شمارهٔ سپتامبر ۲۰۱۴

کمک بشردوستانه سازمان جهانی آموزش (EI) به معلمان عراقی

کمک بشردوستانه سازمان جهانی آموزش (EI) به معلمان عراقی

دبیرکل سازمان جهانی آموزش به آقای السودانی، دبیر اتحادیه معلمان عراق (ITU)، قول کمک ده هزار دلاری داده است. این کمک قرار است صرف معلمان، خانواده های آنها و دانش آموزان قربانی جنگ در سه استان صلاحین، نینوا و انبار گردد. به طور مشخص، این بودجه قرار است  در سه استان فوق، کمک هزینه ای  برای تامین سرپناه، مواد غذایی و نیازهای دارویی قربانیان باشد

این کمک مالی در پاسخ به درخواست رسمی دبیر اتحادیه معلمان کردستان عراق، آقای عبدالوحید جاجی، و در حالی که صدها معلم و دانش آموز کرد عراقی در معرض خشونت قرار گرفته اند،انجام شده.

لازم به ذکر است که پیش از این هم، فدراسیون معلمان آمریکا (AFT) پس از کشته شدن نایب رییس ITU، آقای حسین درویش، در مسیر خانه به محل کار ودر جریان یک حمله تروریستی، با این اتحادیه ابراز همدردی کرده است.

 

منبع خبر:

http://www.ei-ie.org/

http://bield.info/

برای آموزش باکیفیت متحد شوید

برای آموزش باکیفیت متحد شوید


نسرین هزاره مقدم

 

اتحاد برای آموزش با کیفیت (Unite for Quality Education)  کمپینی است وابسته به سازمان جهانی آموزش (EI) که در راستای یک شعار اساسی شکل گرفته است:

“مطالبه آموزش با کیفیت همگانی باید برنامه کاری همه فعالان حوزه آموزش باشد تا آینده ای صلح آمیز، شایسته و سعادتمند داشته باشیم”.

با این کمپین، سازمان EI توانسته ۳۰ میلیون معلم، مربی و کارمندان حوزه آموزش  به همراه سازمان های همکار و همپیوند آنها و همه انجمن هایی که تامین آموزش دولتی رایگان در دستور کارشان قرار دارد را در سراسر جهان متحد کند.

علیرغم گوناگونیهای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی، اعضای این کمپین متحد شده اند تا عناصر آموزشی جهان آینده را به صورت زیر طراحی کنند:

-          دسترسی رایگان در سراسر جهان به معلمان باکیفیت و متخصص

-          استفاده از منابع و ابزارهای آموزشی مدرن

-          ایجاد محیطی امن و حمایتی هم برای تدریس و هم برای یادگیری

هدف این کمپین، آگاهی رسانی به دولت ها، سازمان های غیردولتی، موسسات مالی و فعالان حوزه های مختلف مدنی در زمینه های زیر است:

-          نقش کلیدی آموزش کیفی در توسعه فردی و اجتماعی

-          لزوم دسترسی هر دانش آموز به آموزش با کیفیت

-          درک اهمیت این مساله که آموزش باید سنگ بنای همه برنامه ریزی های دولتی و صنفی برای بعد از ۲۰۱۵ باشد.

-          آگاهی از نقش راهبردی سازمان EI در رساندن صدای معلمان جهان به یکدیگر و ایجاد همبستگی میان آنها.

در این کمپین، از معلمان جهان و اتحادیه های آنها خواسته شده که در سه زمینه آموزش کیفی وارد کنش جدی شوند: تدریس باکیفیت، ابزارهای آموزشی با کیفیت و محیط آموزشی باکیفیت. در همین راستا، در طول سال گذشته این کمپین ،سیمنارها و کارگاههای آموزشی متعددی در سراسر جهان برپا کرده است که کارگاه آموزشی ۵ روزه در کابل افغانستان با موضوع استفاده صحیح از منابع آموزشی از جمله همین فعالیت ها است.

اما این کمپین چه تعریفی از آموزش کیفی دارد؟

آموزش کیفی یعنی توانمندسازی فرد فرد جامعه بر اساس توانایی ها، مهارت ها و ویژگی های فردی. آموزش ابزاری است که کمک می کند هر فرد هم به عنوان یک شهروند ملی و هم به عنوان یک عضو جامعه جهانی  پتانسیل لازم برای ایفای نقش موثر و سعادتمندانه را به دست آورد.

یونسکو چه تعریفی از آموزش دارد؟

تعریفی که یونسکو در ۱۹۹۶ از آموزش ارائه کرده، این چنین است:

آموزش شریان اصلی توسعه فردی و اجتماعی است. ماموریت آن، توانمندی استعدادهای همه ما بدون هیچ استثنایی است تا به پتانسیل غایی خود برسیم و مسئولیت های خود را در زندگی شخصی و اجتماعی برعهده بگیریم.

چند نکته مهم اینجا وجود دارد:

۱-      آموزش کیفی، یک مقوله حقوق بشری است. ماده ۲۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر صریحا تاکید می کند که “تحصیل و آموزش، حق هر انسانی است.” منظور از آموزش هم کاملا واضح است: از اولین سالهای کودکی یعنی پیش دبستانی گرفته تا آموزش ابتدایی، متوسطه، آموزش های شغلی و ضمن خدمت و همچنین تحصیلات تکمیلی. امکان تحصیل و آموزش رایگان کیفی در همه مقاطع فوق، حق طبیعی شهروندی است. در این اعلامیه آمده است: آموزش باید به سمت تکامل شخصیتی افراد حرکت کند، احترام به حقوق شهروندی و آزادی های اجتماعی را به آنها بیاموزد. آموزش باید به درک متقابل، همزیستی و رویکرد صلح آمیز میان ملت ها، نژادها و ادیان بیانجامد.

۲-       وظیفه دولت هاست که آموزش کیفی با کیفیت را برای همه شهروندان از ابتدای طفولیت (آموزش پیش دبستانی) تا بزرگسالی فراهم کنند. درواقع یونسکو معتقد است که آموزش رایگان باکیفیت، یک کالای دولتی  (public good)  است. این تنها دولت ها هستند که می توانند و البته باید، عرضه کننده آموزش رایگان، منطبق با استانداردهای جهانی باشند.

۳-      تحقیقات سازمان جهانی همکاری و توسعه (OECD) نشان می دهد که همه کشورهایی که استانداردهای آموزشی بالایی دارند، دارای اتحادیه های آموزشی بسیار قوی نیز هستند. این کشورها، شامل فنلاند، کره، ژاپن و استرالیا است. در این کشورها، اتحادیه آموزشی فقط شامل معلمان نیست، بلکه سازمانی است متشکل از مربیان، معلمان، اساتید دانشگاه و کارکنان بخش آموزش، که جدا از حل و فصل مسائل و دغدغه های صنفی کارکنان، با فشار بر دولت ها و رصدکردن عملکرد آنها، یک مطالبه اصلی را هم دنبال می کنند: دسترسی به آموزش رایگان و با کیفیت برای همه.

۴-      و روشن است که اتحادیه های آموزشی قوی و منسجم، وقتی با انجمن ها و نهادهای مردمی بر سر مطالبه حق آموزش کیفی، همبسته و متحد گردند، می توانند اهرم های قویتری برای فشار بر دولت ها باشند، مطالبه ،حق هرچه جمعی تر و گسترده تر باشد، کاراتر است.

http://bield.info/




مسئولیت رعایت حقوق فعالان صنفی و سندیکایی با کیست؟؟

مسئولیت رعایت حقوق فعالان صنفی و سندیکایی با کیست؟؟


نسرین هزاره مقدم

حق کارگران برای ایجاد اتحادیه های صنفی یا عضویت در آنها در همه مقاوله نامه های جهانی حقوق بشر لحاظ شده: اعلامیه جهانی حقوق بشر (ماده ۲۳)، میثاق نامه بین المللی حقوق مدنی و سیاسی (ماده ۲۲) و بالاخره قرارداد جهانی حقوق اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی (ماده ۱۸).  علاوه بر این سازمان جهانی کار (ILO)، حقوق صنفی نیروی کار را در قالب اصول تعهدآور الزامی برای اعضای خود در سراسر جهان تعریف کرده. این حقوق عبارتند از رعایت آزادی اجتماعات و حق سازماندهی (توافقنامه شماره ۸۷) و پذیرش حق چانه زنی جمعی (توافقنامه شماره ۹۸).

حق کارگران برای داشتن اتحادیه صنفی، تا زمانی که اتحادیه ها نتوانند در محیط های کار حضور عملی و موثر داشته باشند و آزادانه به مطالبه حق بپردازند، تجسم و عینیت نخواهد یافت. حضور اتحادیه ها به شرطی موثر و عملی خواهد بود  که نخست آنها، نهادهایی مستقل از جناح های قدرت سیاسی و صاحبان سرمایه باشند، یعنی نه دولت و نه کارفرماها نتوانند در عملکرد آنها مداخله کنند و دوم این که با گسترش حوزه فعالیت خود، بتوانندبه سازمان های تمام عیار نمایندگی تبدیل شوند یعنی نماینده کارگران یک صنف در همه جا و در همه مطالبات حقوق، همین اتحادیه ها باشند.

اما این شرایط  چطور محقق می شود؟ یک نکته اساسی وجود دارد و آن این که باید بین وظیفه کارفرماها و دولت ها در این زمینه تمایز قایل شویم. نقش دولت ها، به رسمیت شناختن حق آزادی اجتماعات و فراهم آوردن بستری امن برای ایجاد اتحادیه های صنفی است و وظیفه کارفرماها تنها احترام به حق چانه زنی و مطالبه جمعی است. این دولت ها هستند که وظیفه دارند از سوء استفاده ها و اجحاف حق جلوگیری کنند و مرجعی مطمئن و عادل برای شکایت کارگران از کارفرماها باشند.  وظایف دولتها در همه اسناد بین المللی بدون هیچ پیش شرطی، واضح تعریف شده است.

به عبارت دیگر، احترام به حقوق صنفی مستلزم احترام به مجموعه ای از حقوق مدنی و سیاسی است. در همین زمینه، به منظور مقید کردن دولت ها، در کنفرانس جهانی کارگران در سال ۱۹۷۰، قطعنامه ای صادر شد که در آن به خوبی ارتباطی مستقیم میان حقوق اتحادیه های صنفی و بخشی از حقوق سیاسی و مدنی مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر تعریف گردید. حقوقی که به طور مشخص در این قطعنامه ذکر شده، شامل این موارد است: حفظ امنیت جانی و مالی افراد حقیقی، مصونیت قانونی و منع پیگرد یا بازداشت به جرم فعالیت صنفی، آزادی بیان در انتشار اخبار، بیانیه ها و اطلاعیه های صنفی، آزادی برگزاری مجمع عمومی، حق محاکمه عادلانه و حفاظت از اموال قانونی اتحادیه های صنفی. در این قطعنامه آمده است اگر حکومت ها این حقوق مدنی را رعایت نکنند، داشتن اتحادیه صنفی و یا فعالیت سندیکایی معنای واقعی خود را از دست خواهد داد.

بنابراین با سرباز زدن حکومت ها و نهادهای دولتی از پذیرش مسئولیت های فوق، کنش صنفی موثر در عمل بسیار سخت و حتی غیرممکن می شود، چرا که:

۱-      فعالان صنفی به راحتی مورد پیگرد قرار می گیرند، بازداشت و زندانی می شوند. این خود، در پراکندگی و دفع نیرو در بدنه اتحادیه ها بیشترین تاثیر را دارد. در کشورهایی مانند ایران، کسانی که اقدام به تشکیل اتحادیه یا فعالیت موثر در آن می کنند، در مواردی با احکام سنگین زندان مواجه می شود و این هزینه کنش صنفی را بسیار بالا می برد. در این شرایط، حرکت صنفی، عملی قهرمانانه محسوب می شود و در قالب عناد و دشمنی ورزی با حاکمیت در می آید.

۲-      کارفرماها در تضییع حقوق کارگران با دست باز عمل می کنند. این روزها در بسیاری از کارخانه ها، کارگران مجبور به کار با شرایط سخت، دستمزدهای پایین و با قراردادهای سفید یا قراردادهای موقت هستند، و این نتیجه عدم حمایت دولت و فقدان تشکیلات صنفی محکم و منسجم است. بعد از هر حرکت اعتراضی هم، کارفرما به راحتی معترضان را تعلیق و یا اخراج می کند و در خیلی از موارد شکایت کارگران به نهادهای رسمی مسئول هم به نتیجه ای نمی رسد. همانطور که بعد از اعتراض کارگران معدن چادرملوی یزد، دبیر انجمن صنفی کارگران، آقای بهرام حسنی نژاد، حکم اخراج گرفت و این  حکم در اداره کار یزد هم تایید شد.

۳-      اتحادیه ها هرگز نخواهند توانست به فرم سازمان های گسترده و متشکل نمایندگی دربیایند. چه از نظر گسترش جغرافیایی در سطح کشور و چه از لحاظ جذب وسیع نیرو، با مشکل مواجه خواهند بود. هر روز اعتراضات پراکنده ای رخ می دهد، هر روز در گوشه و کنار کشور اعتصاب کارگران را داریم، اما وحدت در عمل چانه زنی و مطالبه حقوق که رکن اساسی در فعالیت سندیکایی است، محقق نمی شود.

 

بنابراین، اعتراض به شرایط نامطلوب کار و مطالبه حق به صورت تشکیلاتی و سازمان یافته در قالب نهادهای نمایندگی صنفی، نیاز به ساختار و پلتفرم به رسمیت شناخته شده دارد. شکل گیری این ساختارها هم مستلزم آزادی عمل در حیطه فعالیت مسالمت آمیز مدنی است که این فقط و فقط با پذیرش مسئولیت توسط بدنه قدرت سیاسی جامعه امکان پذیر می شود.

پس امیدواریم روزی بیاید که کنشگر صنفی، “محارب” و “برانداز” قلمداد نشود، اتحادیه ها و سندیکاها، جایگاهی مناسب بیابند و کارگران به راحتی به آنها بپیوندند. روزی که فعالیت صنفی، هزینه سیاسی سنگین نداشته باشد.

 

منابع:

تحقیقات کنفدراسون جهانی اتحادیه های صنفی (ITUC)

و

وبسایت رسمی سازمان جهانی کار (ILO)

 http://bield.info/

دکتر ربیعی در سخنرانی مجمع عمومی سازمان بین المللی کار

 

دکتر ربیعی در سخنرانی مجمع عمومی
 سازمان بین المللی کار
: عضویت ایران در هیات مدیره سازمان بین المللی کار نشان دهنده جایگاه مهم جمهوری اسلامی در عرصه بین الملل است
وی گفت: این مجمع موجب می شود تجارب دولت ها و شرکای اجتماعی تبادل شود و ما با حضور در هیات مدیره نقش بیشتری را در عرصه جهانی کار ایفا خواهیم کرد. دکتر ربیعی گفت: با تلاش های صورت گرفته ایران به عضویت هیات مدیره درآمد و این در عرصه روابط بین المللی نشان دهنده جایگاه مهم جمهوری اسلامی ایران است و می تواند مسیر را برای توسعه مسائل مرتبط با کار و اشتغال با سایر کشورها مهیا کند. متن سخنرانی دکتر علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در یکصدوسومین اجلاس سازمان بین المللی کار به این شرح است

ادامه مطلب ...

سخنرانی نایب رئیس EI در مجمع عمومی سازمان جهانی کار




سخنرانی نایب رئیس EI در مجمع عمومی سازمان جهانی کار

پنجم ژوئن، نایب رئیس دبیر کل سازمان جهانی آموزش (EI)، در مجمع عمومی سازمان جهانی کار (ILO) از شرکت کنندگان اجلاس خواست که به کمپین تلاش برای آموزش با کیفیت بپیوندند. ایشان همچنین بر اهمیت لزوم همبستگی و تعامل دوجانبه بین اتحادیه های معلمان و بقیه زیربخش های سازمان جهانی کار تاکید ورزیدند.

خانم هلدیس هولست در سخنرانی خود به دولت ها یادآور شد که سرمایه گذاری در بخش آموزش، پلکان ضروری در نهادینه سازی و ارتقاء  مولفه های حقوق بشر  در کشورهاست:

“آموزش، حربه ای موثر برای جنگ با فقر، بیکاری و تبعیض طبقاتی است. آموزش، یک استراتژی راهبردی جهت تامین شغل شایسته (Decent Job) برای همه شهروندان است.”

او همچنین در ادامه این سخنرانی اولویت های اصلی سرمایه گذاری در بخش آموزش را به صورت زیر تعیین نمود:

-          افزایش کیفیت آموزشی در مدارس دولتی

-          آموزش های غیررسمی شغلی و تخصصی

-          آموزش پیش دبستانی

-          تحصیلات عالی و پژوهشکده ها

-          و البته برنامه های مفید آموزشی برای معلمان

نایب رئیس دبیر کل EI در همین سخنرانی از همه شرکت کنندگان خواست بکوشند پل ارتباطی مستحکمی بین تعلیم و تربیت شهروندان و تامین مشاغل شایسته برای آنها برقرار نمایند.

او همچنین تاکید کرد حضور موثر اتحادیه ها در مکانیسم گفتمان اجتماعی و چانه زنی های مدبرانه آنهامی تواند به افزایش کیفیت سطح آموزش و وضع سیاست های مناسب از طریق هماهنگی و تعامل، بیانجامد. و این همان ضرورتی است که در سند راهبردی ILO از آن به عنوان شرط لازم برای توسعه و پیشرفت یک  اجتماع قانونمند و دموکراتیک یاد شده است.

چرا که بدون اتحادیه های صنفی، سیاست های دولتی، پوشالی، ناکارآمد و بدون بازده هستند.

برگرفته از وبسایت سازمان جهانی آموزش (EI)

http://www.ei-ie.org

http://bield.info/

پوستر روز زن آموزش بین الملل

پوستر روز  زن   آموزش  بین الملل



به نقل از وبلاگ زانیاری- انحمن صنفی کردستان

سازمان بین المللی کار

 

سازمان بین المللی کار

.

سازمان ملل متحد علاوه بر  شش  رکن اصلی  ( مجمع عمومی، شورای  امنیت،  شورای   اقتصادی  و 

 اجتماعی و ...)  که در منشور  ملل متحد  پیش بینی شده  است؛ تعدادی نیز سازمان های بین المللی را

 تحت عنوان موسسات تخصصی ذیل منشور آورده است. سازمان بین المللی کار، که موضوع این نوشتار نیز

 هست، از آن جمله است.

سازمان بین المللی کار(ILO)[1]یکی از موسسات تخصصی سازمان ملل متحد است که بوسیله قراردادهای

 بین الدول ایجاد شده و طبق اساسنامه های خود دارای تکالیف بین المللی است. این سازمان فعالیت خود را

 پیش از تشکیل سازمان ملل متحد آغاز کرده است و شالوده اصلی آن در عهدنامه صلح ورسای در سال

 1919 ریخته شده است. سازمان بین المللی کار با هدف تدوین مقررات و قوانین بین المللی در جهت بهینه سازی استانداردهای بین المللی کار و حصول اطمینان از بکارگیری آنها تاسیس شد.

 

تاریخچه تأسیس سازمان بین المللی کار در جهان

سازمان بین المللی کار در سال 1919 پس از پایان جنگ جهانی اول در زمانی که کنفرانس صلح در کاخ ورسای بر پا بود، شکل گرفت. نیاز به پیدایش چنین سازمانی در قرن نوزدهم به وسیله دوتن از صنعتگران ولزی وفرانسوی یعنی «رابرت اوون» و «دانیل لگراند» مورد تأکید و پیگیری قرار گرفته بود. پس از آنکه طرح مذکور در خلال همکاری های بین المللی جهت تدوین قانون کارگران در سال 1901 در «باسل» مورد توجه قرار گرفت. سازمان ILOبا هدف تدوین مقررات و قوانین بین المللی در جهت بهینه سازی استانداردهای بین المللی کار و حصول اطمینان از بکار گیری آنها متولد شد.

قانون ILO در بین ماه های ژانویه و آوریل 1919 به وسیله کمیسیون کار در کنفرانس بین المللی صلح تدوین شد. این کمیسیون ترکیبی بود از نمایندگان 9 کشور بلژیک، کوبا، چکسلواکی، فرانسه، ایتالیا، ژاپن، لهستان، بریتانیا، و ایالات متحده آمریکا که رهبری کیسیون را «ساموئل گامپرس»، رئیس فدراسیون کارگری آمریکا (AFL) بر عهده داشت. نتیجه این نشست بروز سازمان سه جانبه گرایی بود که تنها سازمانی بود که نمایندگان دولت، کارفرمایان و کارگران را در یک نقطه سامان می داد. قانون ILO فصل هشتم معاهده صلح ورسای است.

اولین نشست سالانه سازمان بین المللی کار، همراه بود با دو نماینده از دولت و کارفرمایان و کارگران از هر کشور عضو که در تاریخ 29 اکتبر 1919 با یکدیگر ملاقات کردند. این نشست مسائل مربوط به شش مبحث اول قانون بین المللی کار را که درباره ساعات کار در صنایع، بیکاری، حفاظت از زنان باردار، ساعات کار شبانه زنان، حداقل سن کار و کار شبانه برای جوانان در صنعت می باشد ، مشخص ساخت.

در بخش بدنه مدیریت اجرایی ILO که توسط کنفرانس انتخاب شدند، نیمی از اعضا را نمایندگانی که از طریق دولت هایشان معرفی شده بودند، یک چهارم آن را نمایندگان کارفرمایان تشکیل می دادند. آنها «آلبرت توماس» را به عنوان اولین مدیرعامل دفتر بین المللی کار انتخاب کردند که دبیر کل دائمی سازمان بود. او یک سیاستمدار برجسته فرانسوی با اعتقادات راسخ و دغدغه های اجتماعی بود که در دوران جنگ جهانی اول در دولت فرانسه مسئوولیت وزارت مهمات را برعهده داشت. در همان آغاز کار، اعتبار و قدرت خاصی به سازمان بخشید. در کمتر از دو سال، 16 قانون بین المللی کار و 18 توصیه نامه تدوین شد.











ادامه مطلب ...

آشنایی با آموزش بین الملل


آشنایی با آموزش بین الملل ei


آموزش بین الملل یکی از نهادهای آموزشی است که در سطح جهان به پی گیری امور صنفی و آموزشی می پردازد.

  مترجم: محمدتقی شبزواری


آموزش بین الملل نماینده تشکیلات صنفی و غیر سیاسی معلمان و کارکنان حوزه آموزش و پرورش در سراسر جهان است. 

آموزش بین الملل بعنوان بزرگترین اتحادیه در جهان، نمایندگی نزدیک به سی میلیون معلم و چهار صد تشکیلات صنفی در یکصد و هفتاد کشور جهان را بر عهده دارد. این سازمان همچنین با کلیه معلمان و کارکنان آموزش اظهار همبستگی می کند و در بردارندۀ خواسته های آنان می باشد. 

• آموزش بین الملل مروج و پشتیبان اصل سرمایه گذاری عمومی برای گسترش کیفیت آموزش برای دانش آموزش در کلیه کشورها می باشد. 

• آموزش بین الملل مروج و نماینده منافع معلمان و کارکنان آموزش و پرورش در سطح جهانی است. 

• آموزش بین الملل با کمک کردن به معلمان و کارکنان آموزش و پرورش و اتحاد و تشریک مساعی بین آنها، سعی در توسعه تشکیلات دموکراتیک و مستقل را دارد.
 
• آموزش بین الملل حامی تساوی حقوق افراد جامعه است. آموزش بین الملل همچنین با نژاد پرستی و تجاوز به حقوق دیگران مبارزه می کند. آموزش بین الملل با تبعیضات جنسیتی، گرایش های گرایش های جنسی، وضعیت اقتصادی و اجتماعی، نژادی و قوم، مخالفت و آن را به هر شکل ممکن محکوم می کند. 

• آموزش بین الملل با دیگر اتحادیه های جهانی کارگری و سازمان های وابسته به منظور ترویج و ارتقاء جایگاه آنان و دستیابی به همبستگی همکاری می کند. 


شعار آموزش بین الملل: 

آموزش بین الملل زبان گویای کارکنان آموزش و پرورش در تمامی جهان است. 

ما خواستار ارتقاء کیفی آموزش و پرورش هستیم. 

ما خواستار ارتقاء منافع معلمان و کارمندان آموزش و پرورش هستیم. 

ما خواستار مساوات در جامعه هستیم. 


منبع : آموزش بین الملل ei

به نقل از وبلاگ نانموده های مدرسه
http://www.nmadrseh.blogfa.com/



سفیر سازمان ملل در امر آموزش ، گوردن براون ، آموزش بین الملل و کنفدراسیون اتحادیه های بین المللی ituc از مقامات پاکستانی درخواست کردند ضمن تضمین آموزش دختران مدارس پاکستان را امن کنند

به نقل از وبلاگ زانیاری

http://www.zanyari90.blogfa.com/

ادامه مطلب ...

رهبران آموزگاران آفریقایی : " بانک جهانی، زیر پای پیشه ی

" بانک جهانی، زیر پای پیشه ی آموزشگری را خالی می کند"  چاپ

تاریخ : جمعه 9 فروردین ماه سال 1392 در ساعت 00:11 AM

 

رهبران آموزگاران آفریقایی :

 " بانک جهانی، زیر پای پیشه ی آموزشگری را خالی می کند"

گزارشی از EI (آموزش جهانی)

برگردان : مهدی بهلولی

 رهبران سازمان های آموزگاران آفریقا،عضوهای خود را درگیر پویش[کمپین] جهانی برای آموزش و پرورش کیفی خواهند نمود،پویشی که در سپتامبر 2013  از سوی آموزش جهانی به راه انداخته می شود. در نشست کمیته ی منطقه ای آفریقایی آموزش جهانی،در 25 تا 27  مارس در آکرا،این رهبران از برنامه های این پویش پشتیبانی کردند. گفتنی است که این برنامه ها از سوی هیآت اجرایی آموزش جهانی در نظرگرفته شده اند.  

به عنوان پیآورد کاهش بودجه های آموزش و پرورش،نگرانی های جدی درباره ی افت استاندارد های آموزش به میان آورده شده است. در شمار فزاینده ای از حوزه های قانون گذاری،سامانه های مدرسه های خصوصی پدیدار می گردند که تنها و تنها به نیازهای آموزشی نخبگان کشوری پاسخ می دهند. برای نمونه در مالاوی،خود رییس دولت،هم اکنون دارنده ی یکی از همین مدرسه های خصوصی است. ماه گذشته،دانش آموزان مدرسه های دولتی،در اعتراض به نادیده گرفتن مدرسه های دولتی کشور،روبروی این مدرسه،به گردهمایی دست زدند.

چند تن از رهبران آموزگاران،از بانک جهانی،انتقادهای تندی بر زبان آوردند. بانک جهانی از استخدام داوطلبان و آموزگاران بدون مجوز و صلاحیت در سامانه های مدرسه های دولتی پشتیبانی می کند. از نظر یکی از شرکت کنندگان : "عضوهای ما از دیدگاه بانک جهانی به خشم درآمده اند. بانک جهانی بر این باور است که داوطلبان از آموزگاران با صلاحیت و آموزش دیده،کار بهتری ارائه خواهند داد. بانک جهانی،تنها و تنها،در جست و جوی راه حل های ارزان می گردد،راه حل هایی که زیر پای پیشه ی آموزشگری را خالی می کند و با این کار،استانداردهای آموزش را به خطر می اندازد."

 کمیته ی منطقه ای،به ریاست یولالیه نیبیزی از اتحادیه ی آموزگاران بوروندی،همچنین درباره ی کارهای منطقه ای در سال آینده،به گفت و گو پرداخت. این کمیته،از طرح هایی استقبال نمود که برنامه های آموزشی آغاز دوران کودکی را می گسترانند. کمیته همچنین به چالش پراکندگی جنبش آموزگاران در شماری از کشورهای آفریقایی پرداخت. در پانزده سال گذشته،شماری سازمان های تازه ی آموزگاران بنیادگذاری شده اند- اغلب در نتیجه ی دودستگی ها در اتحادیه های کنونی.

 دبیرکل سازمان منطقه ای کنفدراسیون های اتحادیه جهانی کار در آفریقا،کاواسی ادیو- آمانکواه،که در نشست کمیته ی منطقه ای سخن گفت نیز،با مهم دانستن همدلی بیشتر اتحادیه کار بر خویشتن داری،و برانگیختن سازمان های آموزگاران آفریقایی در پیوستن به مراکز ملی کار برای بدست آوردن نفوذ و یکپارچگی بیشتر،تآکید نمود. 

به نقل از وبلاگ  -سپهر آموزش

http://www.bohluli.blogsky.com/

امضا طومار اینترنتی برای حمایت از اعتصاب کنندگان در اسپانیا

نماینده های EI در اسپانیا ٬ FECCOO,FETE-UGT,STEs به همراه تشکل های دانش آموزی و والدین در دفاع از آموزش همگانی در تاریخ ۲۲ می ٬ سراسر اسپانیا را یه اعتصاب فرا خوانده اند.کاهش بودجه در حوزه آموزش عمومی در طول دو سال گذشته شدت بیشتری یافته است.درماه آوریل دولت اصلاحات جدیدی را به تصویب رساند که بر اساس آن ۲۵ الی ۳۰ درصد بودجه آموزش کاهش یافته است.این کاهش بودجه باعث بیکار سازی صدهزار نیروی آموزشی ٬ بالا رفتن حجم کار معلمان و بیشتر شدن تعداد دانش آموزان در کلاس(سرانه کلاس ) خواهد بود. همچنبن خصوصی سازی خدمات آموزشی و بالارفتن شهریه ها و کاهش فعالیت علمی لازم برای دانش آموزان سطوح بالا از دیگر نتایج این اصلاحات است.تا کنون وزیر آموزش و پرورش اسپانیا حاضر به گفتگو با اتحادیه ها نبوده است.EI از تمامی همکاران می خواهد با امضا کردن طومار زیر از مطالبات اعتصاب کنندگان حمابت کنند. 

 www.levantatuvoz.es/index.aspx

 http://www.zanyari90.blogfa.com/

به کمپین جهانی علیه خشونت و زورگویی در مدرسه بپیوندید

مدرسه باید محلی عاری از خشونت و امن برای آموزش باشد و آموزش باید در بردارنده ی اعتلای حقوق بشر باشد.این امر جز با ترویج احترام و پذیرش گوناگونی ها و مشارکت میسر نخواهد بود.EI به کمپن کنندگان در آمریکا (NEA,AFT) پیوسته است تا با همکاری آنان آگاهی را در مدارس و محله ها درباره ی امر رایج خشونت و پیشگیری از آن ٬ ارتقا دهد.EI همه ی اتحادیه های معلمان و مدارس را به این کمپین فرا می خواند.از تمام همکاران در سراسر جهان می خواهد در روز چهارم می ۲۰۱۲ به هنگام ظهر (بوقت محلی ) با شعار stand 4 change ٬ پنج دقیقه سرپا بایستند تا در ایجاد فضای امن و عاری از خشونت در مراکز آموزشی و محله ها سهیم باشند.زورگویی هر روزه در مدارس اتفاق می افتد ٬ پس تلاش معلمان برای تحقق فضای آکنده از احترام برای پسران و دختران شایان اهمیت است.لازم به ذکراست که درصد بالایی از دانش آموزان به خاطر همین موضوع از مدرسه ها فرار می کنند. 

به نقل از وبلاگ زانیاری کردستان 

http://zanyari89.blogfa.com/

به کمپین جهانی علیه خشونت و زورگویی در مدرسه بپیوندید.

مدرسه باید محلی عاری از خشونت و امن برای آموزش باشد و آموزش باید در بردارنده ی اعتلای حقوق بشر باشد.این امر جز با ترویج احترام و پذیرش گوناگونی ها و مشارکت میسر نخواهد بود.EI به کمپن کنندگان در آمریکا (NEA,AFT) پیوسته است تا با همکاری آنان آگاهی را در مدارس و محله ها درباره ی امر رایج خشونت و پیشگیری از آن ٬ ارتقا دهد.EI همه ی اتحادیه های معلمان و مدارس را به این کمپین فرا می خواند.از تمام همکاران در سراسر جهان می خواهد در روز چهارم می ۲۰۱۲ به هنگام ظهر (بوقت محلی ) با شعار stand 4 change ٬ پنج دقیقه سرپا بایستند تا در ایجاد فضای امن و عاری از خشونت در مراکز آموزشی و محله ها سهیم باشند.زورگویی هر روزه در مدارس اتفاق می افتد ٬ پس تلاش معلمان برای تحقق فضای آکنده از احترام برای پسران و دختران شایان اهمیت است.لازم به ذکراست که درصد بالایی از دانش آموزان به خاطر همین موضوع از مدرسه ها فرار می کنند. 

به نقل از وبلاگ زانیاری کردستان 

http://www.zanyari89.blogfa.com/