۸ سال پیش در چنین روزی ...

۸ سال پیش  در چنین  روزی  ...

۲۹  تیر ماه    ۹۲

تاریخچه ی  اعلام موجودیت تشکل‌های تشکل صنفی معلمان

بیانیه نوزدهم ـ تهران 29/4/84

پس از بیانیه هیجدهم در تهران که با نمایندگان داوطلب ریاست جمهوری انجام گرفت. پس از انتخاب ریاست جمهور به پیشنهاد تشکل‌های صنفی مصوب شد جلسه‌ای با ریاست جمهور احمدی‌نژاد در مورد چگونگی انتخاب وزیر آموزش و پرورش تشکیل شود تا معیارهای وزیر آموزش و پرورش ازطرف تشکلهای صنفی به اطلاع ایشان برسد.

پس از مذاکرات دبیرخانه ی وقت (کرمانشاه) با همکاری کانون صنفی معلمان ایران با دفتر ریاست جمهوری تماس انجام گرفت. قرار شد جلسه‌ای در تاریخ 29/4/84 با حضور یکی از اعضای کمیته انتخاب وزیر آموزش و پرورش انجام گیرد.

تشکل‌ها در تاریخ مقرر در سالن اجتماعات خانه معلم حضور پیدا کردند.

حدود ساعت 9 صبح جلسه تشکیل شد. ابتدا نماینده اعزامی گزارش کوتاهی از چگونگی انتخاب احمدی‌نژاد را تشریح کرد و گفت «کمیته‌های انتخاب وزیران احمدی‌نژاد حدود هفت‌ماه قبل از انتخابات تشکیل شده بود و شخصیت‌های مختلف فرهنگی را مورد مطالعه قرار داده است. ایشان گفتند بنده عضو کمیتۀ انتخاب وزیر هستم و نظرات شما را انتقال می‌دهم.

یکی از تشکلها از ایشان سؤال کرد: در سالهای اخیر شاهد انتخاب وزیران آموزش و پرورش در دقیقه 90 بوده‌ایم. کسانی انتخاب شده‌اند که اطلاع لازم از ساختار آموزش و پرورش و معلمان نداشته‌اند و خارج از مجموعه آموزش و پرورش بوده‌اند.

ایشان گفتند: تلاش کنیم نیرویی از خود آموزش و پرورش انتخاب گردد. کلاس رفته باشد، مشکلات دانش‌آموزان را از نزدیک حس کند، نه کسانی که در حوزه‌های ستادی یا استادان دانشگاه که با دانش‌آموزان و معلم ارتباط نداشته‌اند. درد معلمان را بخوبی نمی‌شناسند.»

ایشان سؤال می‌کردند تعداد اعضای تشکل‌های صنفی چند نفر هستند؟ توجه ایشان بیشتر به کمیت اعضا بود نه کیفیت و اثرگذاری تشکل‌های صنفی! این دیدگاه است که برخی مسئولان را وادار می‌کند بگویند: (تشکل‌های صنفی در حاشیه هستند.)

همین نگاه به کمیت تشکل‌ها حاجی و فرشیدی را دچار تصمیم‌گیری غلط کرد و نتایج آن را از نزدیک دیدند.

فعالیت 5 سال اخیر تشکل‌های صنفی برای مسئولان مشخص نمود که ایشان از نیروهای تأثیرگذار بر معلمان هستند.

اجرای قانون ارتقای شغلی صد‌درصد برای کسانی که امتیاز 600 را آورده‌اند، آخرین نتیجه ی  تلاش تشکل‌های صنفی و هفته‌نامه ی قلم معلم است. به اقرار برخی مسئولان، تشکل‌های صنفی معلمان از اولین قشرهای کارمندی بوده‌اند که مسئلۀ تبعیض را مطرح کردند. در بیانیه‌ها و اعتراضات مختلف بر این مسئله تکیه می‌کردند که نتیجه آن اولین مصوب مجلست هفتم در لایحه مدیریت خدمات کشوری بود.

البته طرح اولیه پیشنهادی تشکل‌ها لایحه خدمات آموزشی یکسان برای کارکنان آموزشی بود که نامه‌ای هم به آقای خاتمی ریاست جمهور دادند که ایشان به مدیریت و برنامه‌ریزی ارجاع دادند که بررسی کنند ولی متأسفانه مورد قبول سازمان مدیریت قرارنگرفت و طرح آموزشی استادان دانشگاه را تأیید کردند ولی معلمان را خیر، که در طرح پیشنهادی لایحه مدیریت خدمات کشوری نیروهای نظامی و انتظامی، مؤسسات عمومی و غیردولتی و قضات تابع این قانون نمی‌باشند. (ماده 103) طرح پیشنهادی لایحه اولیه در تاریخ 24/2/82 مگر معلمان هم جزء گروه آموزشی نیستند پس چگونه است که استادان دانشگاه را آموزشی آورده‌اند ولی معلمان را جزء نیروهای آموزشی محاسبه نکرده‌اند. اعلام می‌کند: که معلمان 24 ساعت تدریس می‌کنند و کارکنان ادارات 44 ساعت، پس چگونه است استادان شاید چون برخی از مسئولان در دانشگاه تدریس می‌کنند کسی به 12 ساعت استادان ایراد نمی‌گیرد!

ما می‌گوییم قانون را رعایت کنید. مشاغل آموزشی طبق تحقیقات بدست‌آمده جزء گروه مشاغل سخت به حساب آمده است چه استاد دانشگاه و چه معلم. برای اثبات این ادعا «از سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها سؤال کنید چه کسانی حاضرند شغل خودشان را با معلمی عوض کنند؟» معلمی که در کلاسها و مدارست غیر استاندارد و برخی دانش‌آموزان ناهنجار و از همه بدتر، تحت برخی مدیریت‌های ناکارآمد تدریس می‌کنند. بالاخره از این جلسه که آن نتیجه‌ای که تشکل‌ها انتظار داشتند، حاصل نشد و جلسه پایان یافت.

من به ایشان گفتم «زمانی که اصلاحاتی‌ها سرکار آمدند و قدرت را گرفتند در آموزش‌و‌پرورش برخی مسئولان ریش‌ها را تراشیدند و اصلاحاتی شدند!! و تظاهر به اصلاح‌طلبی کردند. اکنون که قدرت بدست نیروهای ارزشی افتاده است قضاوت شکلی از اشخاص نداشته باشید و به سوابق اجرایی و عملکرد اشخاص توجه کنید و گرنه به بلای اصلاح‌طلبان مبتلا خواهید شد.

ایشان گفتند: نظر شما را در کمیته اعلام می‌کنم. پس از پایان جلسه بحث و گفتگوی تشکل‌ها پیرامون بیانیه و پیشنهادات موافق و مخالف رأی‌گیری بعمل‌آمد و بیانیۀ زیر صادر شد:

بنام خداوند جان و خرد

جناب آقای دکتر احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور منتخب

با‌سلام و عرض تبریک به مناسبت پیروزی شما در انتخابات و آرزوی توفیق جنابعالی در تحقق وعده‌ها بدینوسیله تشکلهای صنفی فرهنگیان سراسر کشور بعنوان گسترده‌ترین،‌تأثیرگذارترین و بانفوذ‌ترین نهاد صنفی در عرصه آموزش و پرورش، مهمترین خواسته‌ها و مطالبات فرهنگیان را به شرح ذیل به حضورتان اعلام می‌نمایند. امید است دولت آینده ضمن توجه به مشکلاتی همچون: طبقاتی شدن مدارس و دانش‌آموزان،‌افت شدید تحصیلی، تنزل جایگاه، مدارس دولتی عدم حاکمیت شایسته سالاری، گزینش‌های سیاسی و غیرحرفه‌ای و با توجه به مواضع شفاف و صریحی که نسبت به آموزش و پرورش مسایل معلمان ابراز داشته‌اید و با توجه به اعلام رسمی مبنی بر استفاده از نظرات اقشار مختلف مردم برای تدوین برنامه‌های دولت آینده،‌با درنظرگرفتن پیشنهادهای زیر بر مشکلات فایق آیند.

1- اصلاح نظام پرداختها به نحوی که تبعیض موجود بین کارکنان دولت به کلی از بین رفته و حقوق مادی فرهنگیان شاغل و بازنشسته آنگونه که شایسته این قشر فرهیخته است تأمین گردد.

2- ایجاد تغییر در نگرش مسئولان بویژه در سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی نسبت به آموزش و پرورش به نحوی که آموزش و پرورش جایگاه اصلی خود را بعنوان یک نهاد کاملاً تولیدی باز یابد.

3- ایجاد مکانیزم مناسب برای سهیم نمودن معلمان و نمایندگان نشان در تشکلهای صنفی در تصمیم‌سازیها و تصمیم‌گیریها بگونه‌ای که در تمامی مسایل سهم آموزش و پرورش از جمله انتخاب وزیر و مدیران سطوح مختلف رأی نظر فرهنگیان مورد توجه قرار گیرد.

4- ایجاد فرصت برای حضور نمایندگان صنفی معلمان در صندوق ذخیره فرهنگیان ـ شورای عالی آموزش و پرورش ـ شورای عالی انقلاب فرهنگی.

5- رفع موانع موجود بر سر راه فعالیت تشکلهای صنفی معلمان که تاکنون بی‌مهری‌های زیادی در حقشان روا داشته شد و تسریع در صدور مجوز فعالیت تشکلهای صنفی تازه تأسیس و همچنین کمک به ایجاد خبرگزاری فرهنگیان و انتشار یک روزنامه و یا هفته‌نامه مستقل برای فرهنگیان.

6- ایجاد و نهاد معاونت و یا مشاوره رئیس جمهور در امور نهادهای مدنی و ngo ها بویژه در حوزه آموزش و پرورش فرهنگیان.

7- اصلاح ساختار آموزش و پرورش با رویکرد تمرکز زدایی در جهت جلب اعتماد و مشکلات بیشتر شهروندان در آموزش و پرورش.

8- ایجاد تحول در نظام برنامه‌ریزی درسی در جهت افزایش خلاقیت دانش‌آموزان و افزایش بهره‌وری و ایجاد نهضت علمی و آموزش در کشور و تعدیل و مناسب‌سازی حجم کتب درسی و رفع انحصار در تألیف آنها.

9- ارتقای منزلت اجتماعی و حرفه‌ای معلمان و اجتناب از نگاه ابزاری به آموزش و پرورش و جلوگیری از بهره‌برداریهای سیاسی ـ حزبی ـ جناحی از این وزارتخانه.

10- اجرا نمودن اصول مختلف قانون اساسی در زمینه حقوق اجتماعی معلمان و حذف نگاه امنیتی و سلیقه‌ای از مسایل صنفی و فرهنگی.

11- تدوین برنامه زمان‌بندی‌شده برای پاسخ به خواسته‌های به حق معلمان در زمینه‌های مختلف جلوگیری از انباشته‌شدن مطالبات آنان همچنین پرداخت طلب‌های معوقه.

در پایان ضمن یادآوری حساسیت جامعه معلمان نسبت به انتخاب وزیر آموزش و پرورش و ضرورت انتخاب یک وزیر توانمند،‌آگاه، مستقل، شجاع، دارای سوابق آموزشی، عدالتخواه، اندیشمند، پاسخگو، همه جانبه‌نگر، آزاد اندیش، با برنامه، تأثیرگذار، خوش‌فکر،‌تحول‌خواه، که دارای تیم فکری و اجرایی قوی بوده و اعتقاد وی به مشارکت تشکلهای علمی و صنفی فرهنگیان محرز بوده و مورد اعتماد جامعه معلمان باشد را اجتناب‌ناپذیر می‌دانیم.

مطمئن هستیم همانگونه که سخنانی دلپذیر داشته‌اید دلی سخن‌پذیر هم خواهید داشت.

          شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران

                                                                                      کانون صنفی معلمان ایران (تهران) — کانون صنفی معلمان استان مرکزی — کانون صنفی معلمان کرمانشاه — کانون صنفی فرهنگیان گیلان — رشت — جامعه فرهنگیان آستانه اشرفیه — کانون صنفی فرهنگیان کرمان — کانون صنفی فرهنگیان چهارمحال و بختیاری — اتحادیه صنفی فرهنگیان شهرستان اهواز ـ انجمن صنفی فرهنگیان خراسان — کانون صنفی معلمان اردبیل — کانون صنفی فرهنگیان یزد ـ کانون اسلامی معلمان ملایر ـ انجمن صنفی معلمان کردستان — کانون صنفی فرهنگیان شیراز ـ کانون صنفی معلمان قائم‌شهر ـ کانون صنفی فرهنگیان شوشتر ـ کانون صنفی فرهنگیان استان قزوین — سازمان صنفی معلمان آذربایجان شرقی — کانون صنفی معلمان لاهیجان — کانون صنفی معلمان مازندران — کانون صنفی مازندران (نکا) — هیئت مؤسس کانون صنفی فرهنگیان شهرضا ـ هیئت مؤسس صنف فرهنگیان خمینی‌شهر ـ کانون صنفی دماوند ـ کانون صنفی معلمان آذربایجان غربی.                                 29/4/84