بیانیه ی کانون معلمان همدان به مناسبت روز جهانی معلم- 13 مهر 1393

به نام خداوند جان و خرد

"سرمایه گذاری برای معلم،سرمایه گذاری برای آینده است" یونسکو 5 اکتبر2014

روز جهانی معلم ( 5اکتبر- 13مهر) را به عموم فرهنگیان فرهیخته تبریک می گوییم. در اجلاس چهل و چهارم یونسکو در 5اکتبر 1994، و با حضور مقامات یکصد و سی و پنج کشور جهان و با رای مثبت آنها، از جمله وزیر وقت ِ آموزش وپرورش جمهوری اسلامی ایران، این روز به عنوان «روز جهانی معلم» انتخاب شد و به تصویب رسید. وزارت آموزش و پرورش نیز با بخشنامه ی شماره 6389/700 - 02/6/1383 بزرگداشت این روز را به ادارات آموزش و پرورش تاکید کرد.

با روی کار آمدن دولت یازدهم و به امید برقراری عقلانیت در تصمیم سازی و برنامه ریزی ها، معلمان انتظار اتخاذ رویکرد مدبرانه در خصوص مسائل آموزش و پرورش، رفع مشکلات فرهنگیان، توجه به نظرات بدنه ی آموزش و پرورش، بازنگری در روش های نادرست گذشته را از دولت داشته اند اما عملکرد دولت در یک سال گذشته نتوانسته است رضایت نسبی جامعه ی فرهنگیان را فراهم سازد.

فرهنگیان کشور، دولت مردان را به باز خوانی مجدد وعده هایشان قبل از احراز مسئولیت فراخواندهو با استناد به آیه ی  شریفه : « یا ایها الذین­آمنوا اوفوا بالعقود » اعلام می دارند: عمل نکردن به وعده های دولت مردان در خصوص بزرگترین نهاد تعلیم و تربیت کشور به هیچ وجه پدیرفتنی نیست و ادامه ی این روند باعثِ گسترش بی اعتمادی، دلسردی، نارضایتی و ریزش نیروهای حامی دولت خواهد شد.

کانون معلمان همدان بنا ندارد یک دهه حرکت صنفی ارزشمند و هزینه های گران سنگ اعضای خود در سال های سخت پیشین را صرف تغییراتی روبنایی و شعار گونه نماید که خروجی ملموسی برای معلمان و دانش آموزان نداشته است، طبیعی است، مسئولان زمانی از حمایت بدنه آموزش و پرورش برخوردار خواهند شد که جامعه فرهنگیان کشور تغییرات اساسی در حوزه ی کیفیت آموزش و ارتقای منزلت و بهبود معیشت را ملاحظه نمایند.

بی توجهی به کیفیت آموزشی و مشکلات و نیازهای فرهنگیان و دانش آموزان، سیستم تعلیم و تربیت را از وظیفه ی اصلی خود که پرورش انسانهایی آگاه، مسئول، اخلاق مدار، مستقل و پرسشگر است، باز داشته و ادامه ی این روند آینده ی روشنی را برای کشور به تصویر نمی کشد.

لازمه ی خروج از شرایط کنونی توجه ویژه به موارد زیر است:

1- سیاست­گذاران نظام تعلیم و تربیت کشور با بهره گیری از تحولات و پیشرفت های آموزشی دنیا، می­ بایست از سخنان شعارگونه و   آمار های ساختگی اجتناب  نموده و به طور جدی برای بالا بردن کیفیت و عدالت آموزشی برنامه ریزی نمایند.  وقتی بسیاری از دست اندرکاران کشور حاضر به ثبت نام فرزندان دلبند خود در مدارس دولتی نیستند و آنان را راهی مدارس ویژه می کنند، خود نشانگر حدیث دردناک طبقاتی شدن آموزش و پرورش، فقدان عدالت آموزشی و پایین بودن کیفیت آموزشی در این مدارس است.کالایی شدن و طبقاتی شدن آموزش‌وپرورش، خلاف نصّ صریح قانون اساسی است. این امر در زمان انتخابات مورد انتقاد شدید رییس جمهور نیز بوده و اعلام نمودند: «آموزش و پرورش، طبقاتی شده و من واقعاً می‌ترسم از روزی که بهترین دانشگاه‌ها فقط برای فرزندان طبقات بالای جامعه باشد.»  بر این مبنا، تبدیل مدارس دولتی به مدارس خاص، به‌ویژه مدارس هیأت‌امنایی موجب تحمیل هزینه‌های گزاف بر خانواده‌ها خصوصاً خانواده‌های کم‌درآمد و کاهش امکان دسترسی عمومی به آموزش رایگان شده است.

2- توجّه جدّی به منزلت و معیشت فرهنگیان شاغل و بازنشسته که نادیده گرفتن آن آسیب‌های جبران‌ناپذیری به سیستم آموزش‌وپرورش وارد نموده از خواسته‌های مؤکّد فرهنگیان کشور در سال‌های متمادی بوده است. هم‌چنین بهبود این شرایط ناعادلانه از وعده‌های مهمّ انتخاباتی رییس محترم دولت می‌باشد. فرهنگیان کشور با حسّاسیّت فراوان، تحقّق این وعدۀ رییس جمهور را در تنظیم لایحۀ بودجۀ سال 1394 به انتظار نشسته‌اند.

 

3- رویکرد حراستی و امنیتی که از هشت سال پیش شدّت گرفته و هزینه‌های فراوانی به اقشار مختلف مردم به‌ویژه فرهنگیان تحمیل کرده است، کماکان در آموزش‌وپرورش استمرار دارد. این در حالی است که رییس دولت و وزیر آموزش‌وپرورش بارها بر تغییر چنین رویکردی تأکید نموده‌اند. فرهنگیان انتظار دارند با آزادی معلّمان زندانی از جمله رسول بداقی و محمود باقری، لغو حکم زندان مختار اسدی، بازگشت به‌کار معلّمان آزاد شده از زندان و لغو احکام ظالمانۀ هیأت‌های تخلّفات اداری که در دولت قبل علیه فعّالان صنفی صادر گردیده است، شاهد وزیدن نسیم تغییر و اعتدال در فضای فرهنگی جامعه باشند.

4- جامعۀ فرهنگیان از نمایندگان مجلس انتظار دارند، از دخالت‌های فرا قانونی در آموزش‌وپرورش – که در راستای تأمین منافع گروهی و سیاسی است- اجتناب نمایند. فرهنگیان کشور نسبت به دخالت عدّه‌ای از نمایندگان در عزل و نصب‌های آموزش‌وپرورش شدیداً معترض بوده و از مردان قانون می‌خواهند، خود قانون‌مند حرکت کنند. هم‌چنین از وزیر آموزش‌وپرورش می‌خواهند، در برابر خواسته‌های این گروه از نمایندگان ایستادگی نماید.

5- افزایش غیر کارشناسانه ی ساعات آموزشی از نود دقیقه به صد دقیقه، در دوره ی متوسطه ی اول، یاد آور اقدامات نسنجیده ی دولت قبل است که بدون مطالعه و بررسی، طرح های از پیش شکست خورده را با تبلیغ و طمطراق اجرا می کردند. اجرای این طرح که در دولت قبل تدوین شده نشانه ی بیگانگی طراحان آن با کلاس و درس و بی خبری آنان از توان دانش آموزان و انگیزه های دبیران است. این طرح از یک طرف موجب نارضایتی اولیا و دانش آموزان و از طرف دیگرافزایش ساعات بدون افزایش حقوق منجر به نارضایتی شدید معلمان و مدیران و کاهش انگیزه های شغلی آنان گردیده است. گسترش نارضایتی از دولت به خاطر اجرای این طرح این شائبه را تقویت می کند که عده ای به صورت حساب شده پروژه ی ناراضی تراشی از دولت را مهندسی می کنند.  تردیدی نیست، اصرار بر ادامه ی این روند، منجر به اقدام عملی و منسجم از طرف فرهنگیان و تقابل آشکار معلمان با دولت خواهد شد.

یاران همراه !

قبل از هرچیز ضرورت دارد ما نسبت به حقوق خود آشنایی کامل داشته باشیم و در جریان اموری قرار گیریم که به صنف ما تعلق دارد، تا بتوانیم از حقوق خود به نحو شایسته و منطقی دفاع نماییم. همه ی ما در حوزه ی شغلی خود هم «موظف» هستیم و هم «محق».    بر این اساس موظفیم طبق اهداف آموزش و پرورش، تمام همت خود را معطوف به تربیت آینده سازان این مرزوبوم نماییم. این تکلیفی است که ما درقبال آحاد جامعه ی خود و آینده ی کشور داریم. از طرف دیگر دارای حقّیم، که تأمین آن( اعم از مادی و معنوی )وظیفه ی مسئولان و حاکمان است. پر واضح است که مسئولان کشوری و استانی در سال های متمادی به حق و حقوق شما بی توجه بوده اند. در این میان جامعه ی فرهنگیان کشور نیز بی تقصیر نبوده و انفعال و بی تفاوتی در قبال تضییع آشکارِ حقوق­شان کمک به این تبعیض های نا روا بوده و مسئولان را به این صرافت انداخته که اکثریت معلمان کشور از وضع موجود رضایت داشته و انتقاد و اعتراضی به این شرایط ندارند.

همکاران گرانقدر!

حق امری مقدس است و تعلق به یک فرد و یک نسل و یک صنف ندارد و دفاع از آن وظیفه ی همه ی ماست. مسئولیت فرزندان امروز و آینده سازان فردا در حالی به معلمان واگذار شده که این گروه را از استیفای حقوق خود عاجز نموده اند. پرسشگری، انتقاد و اعتراض ابتدایی ترین حق ماست که صرف نظر کردن از آن منجر به شرایطی شده که در آن به سر می بریم. طبیعی است که انسان مرعوب و ظلم پذیر نمی تواند نسلی پرسشگر، شجاع، حق طلب و مسئول تربیت نماید.

فرهنگیان عزیز!

دولت ها می آیند و می روند و همه ی آنها قبل از رسیدن به قدرت وعده های گوناگون می دهند، ولی بعد از کسب قدرت پاسخ گوی احدی نیستند. ماهیت قدرت میل به تمرکز و عدم پاسخ گویی دارد و این خاص این دولت و آن دولت نیست، این بدنه ی آموزش و پرورش است که باید حق پرسشگری را برای خود محفوظ بداند و با عزم راسخ، اتحاد، انسجام، همدلی، هم صدایی و اقدامات عملی، صاحبان قدرت را وادار به پاسخ گویی و تمکین به وعده های خود کنند.

همکاران گرانقدر!

لازمه ی موفقیت در رویکرد صنفی، وحدت، استمرار و پرهیز از افراط و تفریط و حضور حداکثری در حرکت های صنفی است و ناامیدی، انفعال و تفرقه، آفت راه حق طلبی است. بر این مبنا کانون معلمان همدان به هیچ فرد و گروهی تعلق ندارد و وامدار هیچ جریان سیاسی نیست. این تشکل محلّ همگرایی همه ی فرهنگیان حق طلب با هر تفکر و گرایشی است.

 

کانون معلمان همدان- مهر 1393