بر سر پیمان چه باید جز وفا (برای رسول بداقی)

بر سر پیمان چه باید جز وفا  (برای رسول بداقی)

بیش از چهار سال است که چند تن از معلمان تنها به جرم اظهار نظر و فعالیت صنفی محکوم و به زندان افتاده اند.در شرایطی که حضور اجتماعی آرام و حتی اعتراض در قانون جرم نیست و از جمله حقوق اجتماعی افراد و گروه ها به حساب می آید. اما این دوستان از جمله رسول بداقی،محمود باقری،عبدالله مومنی - محمد داوری و ... از آن جمله اند.در شرایطی که رییس جمهور وعده کردند که به این امور رسیدگی مجدد صورت گیرد و از دیگر سو وزیر آموزش و پرورش برای معلمان دربند درخواست آزادی کرده است چرا رسول بداقی که دارای همسر و سه فرزند است و خانواده اش دور از بستگان در منطقه ای محروم و با قطع کامل حقوق در تنگنا زندگی می گذرانند،تا کنون:

الف.شامل آزادی مشروط به محدود نمودن فعالیت یا وثیقه و کفالت نشده است؟

ب.حق مرخصی کوتاه متهمان شناخته شده اجتماعی در مورد او ارا نشده است؟

ج.حق ملاقات با خانواده اش،حق ملاقات حضوری با سه دختر کوچکش حتی یک بار طی 4 سال گذشته داده نشده است؟

د. با توجه به اینکه او از بیماری عصبی و سردرد که در زندان دچار آن شده است رنج می کشد و متاسفانه هنگام بستری شدن در بیمارستان دستش به تخت بسته بود و همراهی دو مامور در بیمارستان دوره درمان را طی می کرد و درد و رنج سنگینی بر دوش یاران،همکاران و دوستانش بر جا می گذاشت چرا قبل از بهبودی کامل او را به زندان بازگرداندند؟

در صورتی که او تنها یک یک معلم است که به اتهام ساده فعالیت اجتماعی و صنفی در قالب معترض به 6 سال زندان محکوم شده است.حتی او را به جرم تجمع در مقابل وزارتخانه آموزش و پرورش در پیش چشم همکاران مورد ضرب و شتم قرار دادند.

پس رحم و عطوفت و توجه به کرامت انسان،مردم سالاری و حق مشارکت اجتماعی در مورد ایشان و امثال او چه می شود؟اگردر زندان برای سلامتی این معلم پرشور و با صداقت مشکلی پیشآمد کند چه کسی پاسخگوست؟اگر برای خانواده اش مشکلی پیش آید پاسخ آن با کیست؟ این معلم تاوان کدامین گناه نابخشودنی اش را می دهد؟

    با درخواست آزادی سریع معلمان زندانی

یاور کانون صنفی معلمان ایران همراه نسل جوان و دانش آموزان

   علی اصغر ذاتی - بهمن 1392

http://yavarzat.mihanblog.com/