تاریخچه تشکل های صنفی فرهنگیان ایران

وبلاگ «محمّد خاکساری» مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه «قلم معلّم» و از موسسین کانون صنفی معلمان، در مورد تاریخچه فعالیت های صنفی معلمان ایران، کانون های صنفی و بیانیه های شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان

تاریخچه تشکل های صنفی فرهنگیان ایران

وبلاگ «محمّد خاکساری» مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه «قلم معلّم» و از موسسین کانون صنفی معلمان، در مورد تاریخچه فعالیت های صنفی معلمان ایران، کانون های صنفی و بیانیه های شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان

آموزش برای همه و مشکلات پیش رو

ین مقاله مورخ ۱۲ تیر۱۳۹۳ در روزنامه آرمان به چاپ رسیده است 

غلی اکبری پروشی

    

 آموزش برای همه و مشکلات پیش رو


تعریف:"آموزش برای همه "یا تلفیقی - فراگیر به معنای آن است که همه دانش آموزان بدون توجه به سطح و نوع ناتوانی و حتی دانش آموزان با نیازهای ویژه نیز در کلاسهای عادی در کنار سایر دانش آموزان همسال خود جایدهی شوند و مانند آنها و با استفاده از معلم رابط آموزش  بینند

تلفیق در لغتنامه فرهنگ "استاد معین " یعنی باهم آوردن و به هم پیوستن است و در انگلیسی مترادف  با واژهIntegrotio است.

در سال 1990 میلادی پنج سازمان بین المللی یونسکو ، یونیسف ، صندوق جمیت سازمان ملل ، بانک جهانی و برنامه عمرانی ملل متحد در جامعتین تایلند گرد هم آمدند و به مسائل سواد آموزشی جهان پرداختند با توجه به آمار وحشتناک بیسوادی در جهان بیانیه ای شامل بندهای زیر صادر کردند :1-   گسترش فرصتهای یادگیری 2-   افزایش فرصتهای یادگیری برای همگان3-   بهبود کیفیت یادگیری

 از اوایل قرن بیستم کودکان با نیازهای ویژه در همان مدارس عادی آموزش می دیدند که حتی در ایران ، در کودکستان باغچه کودکان زنده یاد "جبار باغچه بان " در شهر تبریز کودکان ناشنوا هم آموزش می دیدند. بیانگذاران آموزش و پرورش جهان فکر می کردند اگر برای این کودکان مدارس ویژه ای جداگانه بوجود بیاید اینها بهتر آموزش می بینند و این فکر در آن زمان منجر به مدارس و مراکز آموزشی استثنایی شد . ولی جدا سازی دانش آموزان با نیازهای ویژه  نتیجه عکس داد یعنی بجای اینکه این دانش آموزان را برای ورود به اجتماع و زندگی سالم و کار در بزرگسالی آماده کند آنها را بیشتر منزوی ، گوشه گیر،  افسرده و بدون مسئولیت بار می آورد و .. . .

در این زمینه بالغ بر50 پژوهش از سالهای 1950 تا سال 1980 نشان از این دارد که چدا سازی دانش آموزان با نیازهای ویژه مورد تردید است .

آموزش تلفیقی –فراگیر دو طرفه است . محیطی محرکی برای رشد ، یادگیری ،افزایش عزت نفس ، تقویت حس مثبت ، فرصتی برای دوستی ها و روابط میان افراد می باشد که باعث می شود کودک دارای نیازهای ویژه خود را عضوی از جامعه تلقی کرده و احساس کند که جامعه همانند خانواده ای می باشد که او عضوی از آن است و در ضمن زندگی مستقل را می آموزد دوستان همسال عادی او راههایی را برای کمک به او می یابند . برای دانش آموزعادی نیز باعث دوستی های سودمند ، افزایش شناخت ، پذیرش تفاوتهای فردی ، ارتقاع آگاهی و پذیرش تنوع و مسئویت پذیری در جامعه ای با افراد متفاوت و ...می شد .

نتایج این پژوهشها و مخالفتها باعث شد از تاریخ 7تا10 ژوئین 1994 نمایندگان آموزش و پرورش کودکان با نیازهای ویژه ی 92 کشور از جمله ایران و 25 سازمان بین المللی در کنفرانسی در سالامانکای اسپانیا شرکت کردند ، همه شرکت کنندگان در این کنفرانس متعهد به اجرای مفاد شش ماده ای بیانیه سالامانکا شدند . در ماده 2 این بیانیه آمده است :2- آنهایی که از نظر آموزشی نیازهای ویژه ای دارند(افراد استثنایی)،باید بتوانند به مدارس عادی که در آنها با توجه به آموزش کودک محوی،نیازهای آنان برآورده می شوند،دسترسی یابند

 سال 2000 اجلاس دیگری در پیگیری بیانیه جامعتین و سالامانکا در حمایت پنج سازمان مذکور با حضور سران و وزیران آموزش و پرورش کشورهای جهان از جمله ایران به منظور بررسی عملکرد کشورها طی ده سال گذشته و ترسیم چهارچوب عمل پانزده سال آینده ، تا (2015 میلادی )در داکار سنگال تشکیل شد. شرکت کنندگان در این اجلاس متعهد شدند با بسیج تمامی امکانات خود و بهره گیری از راهبردهای تعیین شده برای دستیابی به اهداف شش گانه مشخص شده در اعلامیه این کنفرانس  تا سال 2015 بکوشند و اهداف شش گانه اعلامیه را که آموزش تلفیقی- فراگیر  همه جانبه می باشد را به اجرا بگذارند. 

این تلاشها و بیانیه های بین المللی در کشور ما منجر به آیین نامه ای در سال 1385 شمسی و تصویب اجرای قطعی آن در سال1390 در شورایعالی آموزش و پرورش شد که درسال 93 باید در مدارس کشور اجرا شود.اعتراض معلمان و مدیران مدارس عادی بلند می شود که مدارس مناسب سازی نشده و آمادگی لازم برای اجرای آن را ندارند .

 اعلامیه داکار سنگال در سال 2000 به کشورها تا 2015 فرصت داده بود که سازکار اجرای مواد این بیانیه را فراهم کنند و در بند 6 آن تاکید شده که کارهای انجام شده در این زمینه عینی و مشخص و قابل اندازه گیری باشد . آیا پانزده سال برای فراهم سازی بستر مناسب ، زمان کمی است ؟ مگر آن زمان وقت داشتیم چه کاری برای اجرای این امر مهم و بهبود آموزش پرورش انجام داده ایم ، جز اینکه بر کارهایی بدون برنامه ریزی و دقیقه 90 ای پافشاری کرده ایم که بجای حل مشکلات گذشته ، مشکلات دیگری به مشکلات آموزش پرورش اضافه کرده ایم. همین یک سال پیش نبود که بعد ازچند سال در جا زدن وقتی پایه ششم به مقطع ابتدایی اضافه شد مشکلات عدیده ای به آموزش و پرورش اضافه شد . در 1393 توفیق اجباری آموزش برای همه ، نصیب ایران شده است ، دیر هم هست چون  سال دیگر 2015 است و انتظار چه رتبه ای برای آموزش و پرورش کشور ما در جهان داریم ؟                                                               

 http://www.paroosh.blogfa.com/

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد