غم مخور

"  غم مخور"

ای معلم بهر نان و کفش و تنبان، غم مخور!

مسگرآباد است آخر جای انسان، غم مخور!

گر نداری مال دنیا و لباس و خورد و خواب

معنویات است قوت اهل ایمان، غم مخور!

گر شد اعصابت ضعیف و ناتوان، دل بد مکن

گر شدی دائم علیل و زار و نالان، غم مخور!

روی تو چون زرد شد مانند روی کهربا

گر شدی رنجور و بیمار و پریشان، غم مخور!

گر عیالت مرد اندر حسرت یک پیرهن

بوده حوا جده اش هم لخت و عریان، غم مخور!

گر نداری همسر و دلدار، حرفش را مزن

آن جهان بسیار بینی حور و غلمان، غم مخور!

در کلاست گر به شوق علم خواهی داد درس

سرزنش ها گر کند شاگرد شیطان، غم مخور!

چون چنین گردیده مفهوم جدید تربیت

گر کتک خوردی ز شاگرد تن آسان، غم مخور!

تا توانی نمره ی عالی و قلابی بده

چون چنین باشد صلاح کار رندان، غم مخور!

                                                                                        دکتر خسرو فرشید ورد