وداع با معلم «مولف»

وداع با معلم «مولف»

^{معلمی که«پدر» بود
پژمان موسوی : «حسن احمدی‌گیوی» استاد برجسته زبان و ادب‌فارسی درگذشت.چه شده است ما را؟! که این همه مرگ، این همه ماتم و این همه درد یکجا به سراغ‌مان آمده است؛ هنوز خبر مرگ استاد پرویز شهریاری در گوش‌مان است که خبر درگذشت استاد حسن احمدی‌گیوی، نویسنده و از مولفان اصلی لغتنامه دهخدا در شهر می‌پیچد: شهری که چند ماهی است یکی‌یکی بزرگانش را از دست می‌دهد. حسن احمدی‌گیوی فارغ از حضور تاثیرگذارش در موسسه لغتنامه دهخدا و تدوین بیش از 20 جلد از این فرهنگ‌نامه عظیم، نویسنده و مولفی توانا در حوزه زبان و ادب فارسی هم بود و به‌ویژه در حوزه زبان و نگارش فارسی، دستور ویرایش زبان فارسی و دستورزبان تطبیقی فارسی و ترکی دارای تالیفاتی تاثیر‌گذار و تعیین‌کننده هم بود. مهم‌تر از همه اینها اما سابقه استادی و معلمی احمدی‌گیوی بود که در این راستا او تا پایان عمر شریفش، همچنان معلم «زندگی» شاگردان قدیمش باقی‌ماند و ارتباطش را با آنها که هر کدام در رشته و دنیایی متفاوت سیر می‌کردند، حفظ کرد. او به قول خودش تنها معلمی بود که سابقه تدریس از اول ابتدایی تا دوره دکتری را در کارنامه خود داشت و به این معلمی خود هم می‌بالید. باورش سخت است، استادی که تا همین چند روز پیش، چند روز در میان با او در تماس بوده‌ای و از محبت بی‌دریغش برخوردار، اینک رخ در نقاب خاک کشیده است و ترک این دیار کرده است: حقیقت اما مثل همیشه‌اش تلخ است و گزنده... درود ما نثار روان آن بزرگمرد ادب فارسی...}
شرق- ۲۷     اردیبهشت    ۹۱