بیمه طلایی فرهنگیان یا سودای طلا؟

بیمه طلایی فرهنگیان یا سودای طلا؟

 

علی بهشتی­نیا*

 

هزینه دارو و درمان یکی از مشکلات فرهنگیان در طول سال‌های خدمت و بازنشستگی آنهاست. در این میان بیمه­ها نقش موثری در کاهش هزینه‌های جاری دارو و درمان داشته و می‌توانند باری هرچند اندک از دوش فرهنگیان بردارند. آمدن بیمه طلایی در سال 89 خبر خوشی برای جامعه فرهنگیان بود و عنوان طلایی برای این بیمه‌نامه خدماتی متفاوت را برای فرهنگیان نوید می‌داد. بیمه طلایی فرهنگیان با یدک کشیدن نام طلایی می‌توانست زمینه‌ رفع مشکلات درمانی معلمان بدون پرداخت کمترین وجهی را فراهم کند؛ اما این بیمه‌نامه به‌رغم نام پرزرق و برق خود در اجرا و عمل سبب نارضایتی بسیاری از فرهنگیان شد. اکنون پس از گذشت چهار سال از امضای تفاهمنامه بیمه طلایی میان وزارت آموزش پرورش و شرکت بیمه ایران نارضایتی فرهنگیان به قوت خود باقی است. در این سال‌ها فرهنگیان همواره از عدم پرداخت به موقع هزینه درمان خود گلایه داشته‌اند. طبق تبصره 2 ماده 11 از فصل سوم تفاهمنامه بیمه طلایی (شرایط و میزان تعهدات بیمه‌گر) در سال 93-92 بیمه‌گر تعهد نموده به محض دریافت کلیه اسناد و مدارک مثبته حداکثر ظرف مدت 30 روز نسبت به رسیدگی و تسویه هزینه‌های بیمه‌شده، طبق مفاد تفاهمنامه اقدام نماید. اما بیمه‌گر در اجرای این بند نتوانسته رضایت فرهنگیان را جلب کند. هم‌اکنون تسویه‌حساب هزینه‌های بیمه بیش از دو ماه و گاه به شش ماه زمان نیاز دارد. کوتاهی اجرای این بند از تفاهمنامه درحالی اتفاق می‌افتد که شرکت بیمه ایران در تبصره یک ماده 9 از فصل دوم تفاهمنامه (وظایف و تعهدات بیمه‌گذار) بیمه‌گر(شرکت سهامی بیمه ایران) بیمه‌گذار(وزارت آموزش و پرورش) را ملزم نموده حق بیمه‌های مربوطه را طی 12 قسط متوالی، ماهانه در وجه بیمه‌گر واریز نماید. همچنین در تبصره 2 ماده 9 همین فصل عدم پرداخت حق بیمه حداکثر 45 روز پس از سررسید را موجب تعلیق تفاهمنامه دانسته است. با توجه به پرداخت به موقع حق بیمه از سوی بیمه‌گذار این سوال مطرح می‌شود که چرا شرکت بیمه ایران حقوق فرهنگیان را نادیده می‌گیرد و در اجرای این مفاد و تعهدات خود کوتاهی می‌کند؟ عدم تغییر سقف تعهدات بیمه‌گر در چهار سال گذشته گلایه دیگر فرهنگیان از بیمه طلایی است. به‌رغم افزایش حق بیمه فرهنگیان در چهار سال گذشته سقف تعهدات بیمه تغییری نکرده است. در سال 89 فرهنگیان با مبلغ 12هزار تومان تحت پوشش بیمه طلایی قرار گرفتند و اکنون با پرداخت 23هزار و 500 تومان در ماه هنوز از همان خدمات سال 89 استفاده می‌کنند. طی 4 سال گذشته سقف تعهدات بیمه در زایمان 10 میلیون ریال، دندان 2میلیون ریال و هزینه رفع عیوب انکساری 3 میلیون ریال باقی مانده و به بیشتر تعهدات بیمه فرانشیز 20 درصدی نیز افزوده شده است. چرا شرکت بیمه ایران میزان تورم و افزایش هزینه دارو و درمان را مبنای مفاد تفاهمنامه قرار داده و بر اساس آن حق بیمه را افزایش می‌دهد اما تغییری در سقف تعهدات خود نمی‌دهد؟ از مشکلات دیگر بیمه طلایی تقسیم ناعادلانه خدمات پزشکی در شهرهای بزرگ و کوچک و لغو قرارداد برخی بیمارستان‌ها و پزشکان متخصص با بیمه ایران و عدم پذیرش بیمه طلایی است. با تاخیر شرکت بیمه ایران در پرداخت و تسویه‌حساب به موقع با پزشکان و بیمارستان‌ها، برخی از آنها ترجیح می‌دهند خود را گرفتار پیچ و خم بیمه و مالیات نکنند. از همین‌رو آنها از تمدید یا انعقاد قرارداد با بیمه ایران برای پذیرش بیمه طلایی خودداری می‌کنند. با کاهش مراکز درمانی طرف قرارداد بیمه طلایی، برخی فرهنگیان در استیصال و درماندگی قید بیمه طلایی را زده و از پزشکان متخصص و بیمارستان‌های نام‌آشنا استفاده می‌کنند که در این صورت باید هم بار مالی دارو و درمان و هم گرفتاری‌های ناشی از دریافت هزینه درمان را تحمل کنند یا ناچار به پذیرش پزشکان و مراکز درمانی طرف قرارداد هستند که آنها نیز خدماتی درخور و شایسته بیمه طلایی ارائه نمی‌دهند. به هر جهت بار مالی و مشکلات ناشی از کمبود مراکز درمانی طرف قرارداد بیمه طلایی بر دوش فرهنگیان است. هم اکنون برخورد برخی پزشکان با بیمه طلایی و فرهنگیان شکل چندان مناسبی ندارد و در مواردی برخی پزشکان به‌ویژه دندانپزشکان از شرایط حاکم بر بیمه طلایی و خلع نظارت به نفع خویش بهره‌برداری می‌کنند. شکل کوپنی کارت بیمه طلایی و الزام به ارائه کپی دفترچه و کپی کارت طلایی، برای ارائه خدمات درمانی درخور و شایسته فرهنگیان نیست. خارج بودن سمعک از تعهدات بیمه طلایی و معطلی دوماهه برای صدور کارت‌های بیمه طلایی از سوی شرکت بیمه ایران از مشکلات دیگر بیمه طلایی و گلایه فرهنگیان است. درنهایت آنچه از بررسی تفاهمنامه بیمه طلایی و گلایه فرهنگیان برمی‌آید این است که، مشکلات برخاسته از بیمه طلایی ناشی از اجرا و نظارت بر حسن اجرای تفاهمنامه از سوی طرفین قرارداد یعنی شرکت بیمه ایران و وزارت آموزش و پرورش است. به طور قطع و یقین یک میلیون و900هزار بیمه شده تحت پوشش بیمه طلایی با پرداخت بیش از 5000 میلیارد ریال حق بیمه سالانه، انتظار خدمات بهتر و مناسب‌تری از بیمه طلایی را دارند. در شرایط کنونی که فرهنگیان مامن و پناه دیگری ندارند، شرط انصاف نیست که از خدمات درمانی مناسب آن‌طور که باید بهره‌مند نباشند. امیدواریم بیمه‌گر محترم نیز خدمات طلایی را در خور نام و عنوان بیمه طلایی به فرهنگیان ارائه دهد.

* کارشناس آموزش

آرمان  - ۱۴   تیر ماه     ۹۲