آموزش و پرورش را دریابید

• 
  
• آموزش و پرورش را دریابید
•   / عبدالجلیل کریم‌پور*
• 
• 
  
  آموزش‌وپرورش، اصلی‌ترین نهاد آموزشی کشور طبعا نیاز فراوانی به سکانداری هوشمند دارد، کسی که با برنامه‌ریزی منطقی و به‌دور از همه حاشیه‌ها، اندیشه‌ آموزشی داشته باشد. آنچه متاسفانه در چند سال اخیر این نهاد را دچار یک نوع آشفتگی کرده، شتابزدگی در بسیاری از مسائل اجرایی در سیستم آموزشی بوده که به مطالعه و برنامه‌ریزی بیشتری نیاز داشته است؛ مسائلی که انتقادهای فراوانی در پی داشته که شاید اگر زمان بیشتری صرف مطالعه آن‌ها می‌شد نتایج بهتری به همراه می‌آورد. تعطیلی پنجشنبه‌ها، افزودن یک پایه به مقطع ابتدایی، تغییر محتوای کتاب‌های درسی و... که شاید انجام هر یک از آن‌ها ضروری بود، اما اگر جدی‌تر به آن نگریسته می‌شد قاعدتا اثرات قابل‌توجه‌تری به همراه می‌داشت. آقای دکتر روحانی! این نهاد توجهی جدی می‌طلبد که باید با نگاهی فربه‌تر به آن نگریسته شود
  
• زیرا نهادی زیربنایی است. آیا می‌دانید مدارس با بافت فرسوده، کلاس‌های شلوغ و اندیشه‌های آموزشی قدیم همچنان در سیستم آموزشی ما فراوان یافت می‌شود و این نهاد را به روزمرگی غیرقابل وصفی دچار کرده است که دستی از غیب را می‌طلبد؟ دانش‌آموز انگیزه‌ای ندارد و درونمایه کتاب‌های درسی نمی‌تواند او را اقناع کند. موج بی‌رویه بیکاری‌های پس از تحصیل اهمیت مدرسه را به حاشیه رانده است. کسانی که سکانداری این نهاد مهم را بر عهده می‌گیرند، نمی‌توانند بیش از یک دوره را دوام آورند و آن‌که پس از آن‌ها می‌آید دوباره راهکارهای جدید خود را عملی می‌سازد و روز از نو، روزی از نو ایجاد می‌شود. حال دانش‌آموز در این‌گیرو‌دار چه گناهی کرده، مشکل از خود وی است. دولت شما، دولت تدبیر و امید است و تدبیری شایسته می‌طلبد تا این نهاد را از جدال‌های سیاسی و جناحی برحذر دارد و ایده‌هایی آموزشی برای آن به ارمغان آورد! فردی باید فرمان این کشتی را به دست گیرد که دغدغه آموزشی داشته و خود بر آن واقف باشد که چه در این نهاد می‌گذرد. بداند که توجه به معیشت معلمان نقطه اتکایی برای آموزش بهتر محسوب می‌شود. برای این منظور از هر لحاظ باید آموزش‌وپرورش کشورهای مختلف مورد بررسی قرار گیرد. باید تلاش شود اندیشه‌های شعاری رخت بربندند و شتابزدگی درونمایه این نهاد را با مشکل مواجه نکند. ما تاکنون چندین مدل آموزشی را آزمایش کرده‌ایم! در آموزش‌وپرورش دنیا در چه رتبه‌ای قرار داریم؟ زمینه‌های پیشرفت آن‌ها را چگونه باید اجرایی کنیم؟ آیا با هوشمند کردن مدارس وقتی از خیلی از اولویت‌های آموزشی بی‌بهره هستیم، می‌شود به ترقی آموزشی رسید؟ کمبود بودجه در سیستم آموزشی کشور غوغا می‌کند؟ در بسیاری از مناطق همچنان با کمبود فضای آموزشی مواجه هستیم که گاه حتی ساختمان آموزشی برای رفع این نقص به صورتی غیراستاندارد ساخته می‌شود! مسئله دیگر که توجه به آن ضروری به نظر می‌رسد بیان این نکته جدی است که باید در مناطق اهل سنت که جمعیت بالایی نیز دارند، انتصاب مدیران مبتنی بر وضعیت موجود باشد و از پتانسیل‌های آن‌ها که شکر خدا به وفور هم یافت می‌شود، به نحو شایسته‌ای استفاده شود، زیرا این امر موجبات یک پیوند ناگسستنی را فراهم می‌آورد. طبعا یک نیرو با پتانسیل بالای اهل سنت در این مناطق می‌تواند اثرات قابل‌توجهی به ارمغان آورد. سیستم آموزش‌وپرورش ما، وزرای متعددی را آزموده است که هریک با عملکردی خاص این کشتی را رانده‌اند. شاید بتوان گفت غالب معلمان از دوره تصدی وزارت آقای دکتر نجفی به‌خوبی یاد می‌کنند و تکرار این اتفاق، طبعا می‌تواند نور امیدی برای این سیستم باشد. یادداشتم را با این جمله به پایان می‌رسانم که نظری جدی‌تر از آنچه در اندیشه شماست، به این نهاد داشته باشید که نگاهی جدی می‌طلبد.
  *دبیر آموزش‌وپرورش
• بهار - ۲۷   تیز ماه    ۹۲