از مدرسه تا مدرسه در آستانه مهر ماه:این سوال را از جیبتان بپرسید؛ مدرسه دولتی یا غیر انتفاعی؟

از مدرسه تا مدرسه در آستانه مهر ماه:این سوال را از جیبتان بپرسید؛ مدرسه دولتی یا غیر انتفاعی؟

عنایت بفرمایید شما هر اندازه بر روی فرزندتان سرمایه گذاری کنید و از زمان طلایی آموزش بهره مند شوید، خوب است و همیشه موضوع چشم و همچشمی مطرح نیست؛ اما اگر از روی چشم و همچشمی و بی توجه به شرایط مالی و سطح اقتصادی خانواده چنین تصمیم گیری هایی بشود، قطعا پیامدهای منفی خواهد داشت. تصور کنید که شما با یک سطح اجتماعی و اقتصادی متوسط، فرزندتان را در اینچنین مدارسی به سختی ثبت نام کردید و به هر زحمتی شهریه را پرداختید، باید در آن حد از تمکن مالی باشید که بتوانید در مراحل بعدی هم فرزند خود را ساپورت کنید. فرض کنید کودک شما در چنین مدارسی تحت معاینات دندانپزشک و پزشک تغذیه هم به صورت ماهانه باشد و سلامت دندان ها و قد و وزن او مورد بررسی و ارزیابی قرار بگیرد و  مثلا این ارزیابی یک میلیون تومان هم هزینه بردارد ، آیا از عهده پداخت آن بر می آیید؟ بدیهی است که شما در تأمین این هزینه های جانبی به مشکل خواهید خورد. پس شکاف طبقاتی را نمی شود منکر شد؛ اما گزینش صحیح در هر طبقه ای از اجتماع که باشی، حرف اول را می زند.

 

از مدرسه تا مدرسه در آستانه مهر ماه:این سوال را از جیبتان بپرسید؛ مدرسه دولتی یا غیر انتفاعی؟

از مدرسه تا مدرسه در آستانه مهر ماه:این سوال را از جیبتان بپرسید؛ مدرسه دولتی یا غیر انتفاعی؟ اینکه فرزند ما اگر در مدرسه دولتی باشد یا در متن مردم بزرگ شود، مرد بار می آید و با مشکلات بهتر کنار می آید، خیلی درست نیست و یک ذهنیت کلیشه ای است. در بعضی از مدارس، معلم بیشتر مبصر است و کلاس درس، بیشتر حکم سرگرم کردن دانش آموزان را دارد تا آموزش. شبکه ایران- مینا نبئی/ آیا شما از آن دسته افرادی هستید که معتقدند فرزندشان باید در مدرسه دولتی تحصیل کند تا در متن جامعه سرد و گرم بچشد، سختی بکشد و به قول معروف مرد شود و خیلی هم دردانه بار نیاید و بفهمد که مدرسه جای خاله بازی نیست و قر و فر مدارس غیر انتفاعی هیچ تاثیری در آینده و موفقیت او ندارد؛ یا از آن گروه هستید که می گویند فرزند ما بزرگترین و مهم ترین سرمایه زندگی ماست و با تمام وجود خود را به آب و آتش می زنند تا از قافله رشد و پیشرفت روزآمد عقب نمانند؟ آنها که به ویژه در سالهای اولیه آموزش -که البته مهم ترین سالهای یادگیری است - فرزندانشان را به شکل فشرده و کپسولی مورد پرورش و رشد همه جانبه قرار می دهند. به نظر شما کدام شیوه مناسب تر، کاربردی تر و دارای بازدهی بیشتر است؟ گفتگوی شبکه ایران را با دکتر علیرضا شریفی یزدی- جامعه شناس، استاد دانشگاه و عضو پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش- در پی بخوانید: شما از کدام دسته هستید؟ آنها که مدرسه غیر انتفاعی را برمی گزینند و پیشنهاد می کنند یا آنها که مدارس دولتی را تایید می کنند؟ آنچه مسلم است هرچه یک مدرسه به استانداردهای آموزش مدرن و امروزی نزدیک تر باشد، آثار و پیامدهای مثبت تری بر ساختار تربیتی و شخصیتی کودک دارد. این استاندارد ها چه هستند؟ این استانداردها عبارتند از: 1. تراکم دانش آموزی: شما تصور  و مقایسه کنید کلاسی را که  حداکثر با 20 دانش آموز تشکیل می شود یا آن که با 40، 50 نفر تشکیل می شود. بدیهی است که به یک میزان بازدهی ندارند. 2. سطح علمی معلم: هرچه به لحاظ تخصصی و دانشی و تجربی سطح معلم بالاتر باشد، دانش آموزان قوی تر، پردانش تر و تربیت شده تر بار می آیند. 3. فضای آموزشی: هرچه فضای آموزشی نزدیک تر به استاندارد جهانی باشد؛ یعنی به طور متوسط به ازای هر دانش آموز 8/1 متر در فضای بسته و چیزی حدود 7 الی 8 متر در فضای باز مکان مورد نیاز است. در چنین فضایی دانش آموز راحت تر درس می خواند، حریم خصوصی اش بیشتر حفظ می شود و ارتباط برای او و دیگران متعارف تر خواهد بود. 4. امکانات کمک آموزشی: این امکانات شامل آزمایشگاه و لابراتوار، وسایل سمعی بصری، بازدیدها و اردو های پرورشی، استخر سرپوشیده، زمین های ورزشی، کتابخانه و کارگاه کامپیوتر و ... است. 5. کتب درسی و آموزشی: مثلا ما در کتب درسی مشکلات زیادی داریم. و می بایست تغییرات ریشه ای در ساختار و محتوا ایجاد شود. مطالب و آموزش ها اصلاح و قوی و به روز شود. در چنین شرایطی به ناچار مورد دوم که به سطح سواد معلم برمی گردد، نیز با کلاس های ضمن خدمت اصلاح خواهد شد. طبیعتا مطالعات و عقل سلیم نشان می دهد کسی موفق تر است که در مدارس استانداردتر درس بخواند. عده ای معتقدند که در مدارس دولتی فرزندشان مرد بار می آید و با  مشکلات بهتر کنار می آید و چون در متن مردم بزرگ می شود، مثل مردم می شود.آیا این ذهنیت درستی است؟ توجه بفرمایید ما می خواهیم تربیت، صحیح و کامل اتفاق بیفتد، مدرسه دولتی و غیر دولتی خیلی اهمیت ندارد. اینکه فرزند ما اگر در مدرسه دولتی باشد یا در متن مردم بزرگ شود، مرد بار می آید و با  مشکلات بهتر کنار می آید، خیلی درست نیست و یک ذهنیت کلیشه ای است. در بعضی از  مدارس، معلم بیشتر مبصر است و کلاس درس، بیشتر حکم سرگرم کردن دانش آموزان را دارد تا آموزش. اگر مرد بار آمدن این است که دانش آموز آنقدر تو سری بخورد که یاد بگیرد از خود دفاع بکند و کسی توی سرش نزند ولی او بر سر دیگران بزند، این بچه در چرخه معیوب مشکلات و فقر و فلاکت و ترک تحصیل و کودک کار شدن  و ... می افتد. اینگونه تفکرها گاه به فقر اقتصادی باز می گردد و گاه به فقر فرهنگی و فقط ماحصل اختلاف طبقاتی نیست. آیا میزان ایده آل بودن فضای تحصیل از نظر شرایط محیطی در روحیه و در نتیجه بازدهی و موفقیت تحصیلی دانش آموزان تأثیری ندارد؟ نه، بدیهی است که یک تاثیر و یک  بازدهی را ندارند و این شکاف طبقاتی و همان واقعیت تلخ به وضوح به چشم می خورد؛ طبیعتا این کودکان موفق تر هستند؛ اما باز هم تأکید می کنم که مدرسه خوب، خوب است و ما باید سعی کنیم که هر چه سریع تر به استانداردهای جهانی نزدیک شویم؛ چه در مدارس دولتی؛ چه در مدارس غیر انتفاعی و این بار سنگین و وظیفه خطیری است که بخش وسیع آن برعهده آموزش و پرورش است. من با بیست و اندی سال سابقه کار پژوهشی- که عمده آنها در کف مدرسه انجام شده است و بیش از چهل پژوهش در زمینه تعلیم و تربیت و سالها کار در این حوزه – معتقدم که شما - در هر سطح اجتماعی و اقتصادی - به هر شکل که می توانید باید در تربیت و آموزش کودک خود کوشا باشید و این امر همیشه در مدرسه های غیر انتفاعی صورت نمی گیرد و می بایست یک پکیج پرورشی، آموزشی، اجتماعی، عاطفی، حتی اخلاقی و معنوی برای فرزندان خود فراهم آورید. آیا فکر نمی کنید که خانواده هایی که حتی به زحمت می توانندفرزند خود را به یک مدرسه خوب و کیفی بفرستند،باید فرزند خود را لااقل در سال های ابتدایی- که مهم ترین سال های زندگی از نظر آموزش و یادگیری است-در اینچنین مدرسه هایی ثبت نام کنند یا این کار به گونه ای چشم و همچشمی تلقی می شود؟ عنایت بفرمایید شما هر اندازه بر روی فرزندتان سرمایه گذاری کنید و از زمان طلایی آموزش بهره مند شوید، خوب است و همیشه موضوع چشم و همچشمی مطرح نیست؛ اما اگر از روی چشم و همچشمی و بی توجه به شرایط مالی و سطح اقتصادی خانواده چنین تصمیم گیری هایی بشود، قطعا پیامدهای منفی خواهد داشت. تصور کنید که شما با یک سطح اجتماعی و اقتصادی متوسط، فرزندتان را در اینچنین مدارسی به سختی ثبت نام کردید و به هر زحمتی شهریه را پرداختید، باید در آن حد از تمکن مالی باشید که بتوانید در مراحل بعدی هم فرزند خود را ساپورت کنید. فرض کنید کودک شما در چنین مدارسی تحت معاینات دندانپزشک و پزشک تغذیه هم به صورت ماهانه باشد و سلامت دندان ها و قد و وزن او مورد بررسی و ارزیابی قرار بگیرد و  مثلا این ارزیابی یک میلیون تومان هم هزینه بردارد ، آیا از عهده پداخت آن بر می آیید؟ بدیهی است که شما در تأمین این هزینه های جانبی به مشکل خواهید خورد. پس شکاف طبقاتی را نمی شود منکر شد؛ اما گزینش صحیح در هر طبقه ای از اجتماع که باشی، حرف اول را می زند. و سخن آخر ... عرض آخر من این است که ما نباید از شکل گیری مدارس غیر انتفاعی و غیر دولتی خوب بهراسیم. به دو دلیل: 1. اگر این مدارس، خوب شکل بگیرند، می توانند یک الگوی مناسب عملی باشند برای مدارس دولتی باشند. در حقیقت وجود این فاصله سبب می شود که مسئولان در تکاپو برآیند که این فاصله را پر کنند. 2. دوم اینکه آموزش و پرورش باید از این شرایط و  امکان استفاده  و استقبال کند  که عده ای از خانواده ها دارای شرایط اقتصادی مناسبی هستند و می توانند فرزندانشان را در مدارس غیر دولتی ثبت نام کنند ؛ حتی اگر حدود 20% دانش آموزان با دارایی والدینشان در مدارس غیر دولتی ثبت نام و ساماندهی شوند، بدیهی است که بار مالی این گروه متمکن از دوش آموزش و پرورش برداشته می شود و بودجه آن صرف بهبود کیفیت آموزش در مدارس دولتی خواهد شد. //18  http://www.farhangiannews.ir/view-11004.html