جوی پال من*
برگردان : مهدی بهلولی
درجه علمی بالا و پیشینه ی زیاد تجربه ی آموزشی،به ناگزیر[الزاما]،آموزگار بهتری تحویل نخواهد داد. پژوهش تازه ای (2013) از وزارت آموزش و پرورش ایالت تنسی در آمریکا،نشان داد که آموزگاران با این ویژگی ها- ویژگی هایی که سنت وار،حقوق آموزگاران را افزایش می دهند- بر آنچه کودکان از آموزگاران بدون این ویژگی ها فرا می گیرند،چیزی نمی افزایند.
کلی گاسسیر،سخنگوی وزارت آموزش و پرورش تنسی،گفت : "این پژوهش،به طور منسجمی نشان داده است که همبستگی میان درجه دانش آموختگی آموزگار و کارایی او،کم تا هیچ است." پژوهش،بر بنیاد اندازه گیری چیزی است که کودکان،در یک سال مدرسه می آموزند. "این پژوهش همچنین نشان داده است که کارآمدی آموزگار،با تجربه پس از پنج سال ِ نخست کار کلاسی او،پیوندی ندارد. این پژوهش،جان تازه ای به [پیگیری]این نتیجه ها داده است. ما آموزگارانی داریم با کارآمدی بالا،که مدرک کارشناسی ارشد دارند و آموزگارانی با کارآمدی بالا اما بدون چنین مدرکی. ما آموزگارانی داریم با کارآمدی بالا با سال های زیاد تجربه ی کلاسی،و آموزگارانی با کارآمدی بالا با کمابیش سال های کم کار کلاسی."
جان چاب،عضو بنیاد هوور و نویسنده کتاب "بهترین آموزگار در جهان" گفت که این پژوهش "خبرهای مهمی" دارد چرا که اقتصاددانان گوناگون و دست اندرکاران آموزش و پرورش،خیلی کم،پیوند میان آموزگار کیفی و دروندادهایی همچون درجه علمی و تجربه را پژوهیده اند. او گفت : "در زمانی که منطقه های آموزشی در این چالش به سر می برند که با درآمد مالیاتی دولتی و محلی،خرج و دخل خود را همتراز سازند،به ویژه این برای شان مهم می شود که مطمئن شوند سامانه های دستمزدی شان با هدف موفقیت تحصیلی دانش آموزان هماهنگ عمل می کنند و از این رو به موفق ترین آموزگاران- گذشته از درجه علمی یا تجربه- پاداش دهند و بر پایه سازه هایی که موفقیت دانش آموزان را پیش بینی نمی کنند،پول و حقوقی پرداخت نکنند." [توضیح مترجم : خود این مساله هم که حقوق آموزگاران را همبسته با کارآمدی واقعی آنها بدانیم،سخت محل گفت و گو و چون و چراست.]
انگیزه های نادرست
این کار جاافتاده،که افزایش دستمزد را به درجه های علمی بالا و واحدهای درسی دانشگاهی اضافی گره بزنیم از دید کیت والش،رییس شورای ملی آموزگار کیفی،"روانه کردن آموزگاران برای بدست آوردن مدرک کارشناسی ارشد از سریع و ارزان ترین روش" را درپی دارد. یک سامانه آموزشی تا اندازه ای بهتر،سامانه ای خواهد بود که به کارآمد بودن پاداش دهد،با آموزگارانی که خودشان ضرورت دوره درسی خاصی را درمی یابند که به آنها کمک می کند تا کارآمدتر شوند."
والش گفت که برنامه های زمان بندی شده ی حقوقی،آشکارا،برای دور شدن از آموزش،به آموزگاران جوان فشار می آورند زیرا آنها آکنده از اعتماد به توانمندی های خودشان هستند و می خواهند که به ازای عملکرد بهتر،دستمزد بیشتری دریافت نمایند نه این که "تا 25 سال دیگر،خرده خرده حقوق شان افزایش یابد."
ایالت ها خواستار این هستند که برابر نظر شورای ملی آموزگار کیفی،از سال 2012 تا 2020،موفقیت تحصیلی دانش آموزان،به عنوان سازه ای مهم یا مهم ترین سازه،در داوری عملکرد آموزگاران به شمار رود. کلی گاسسیر،گفت که این بررسی و گروه پژوهشی همبسته با آن بر اهمیت یافته های تنسی و روش های گزینش،پاداش دهی و نگهداشت آموزگاران بر بنیاد کارایی به جای شاخص های بی معنا،پای می فشارد. او گفت که این پژوهش،همچنین به این ایالت می گوید که بایستی از آموزگاران کنونی،به نحو بهتری پشتیبانی نماید و در گذر زمان،به بهبود عملکرد آنها کمک نماید.
اما جان چاب،مطمئن نیست که این پژوهش بتواند دگرگونی چشمگیری در سیاست های دولتی پدید آورد. جاب می گوید: " سال ها پژوهش های دانشگاهی،سیاستگذاران را وادار به دگرگون ساختن کار و کردار زیان بار نساخته است. گرچه امید این است که پژوهش وزارت خانه ی آموزش و پرورش تنسی،بتواند چنین کاری بکند. "
http://news.heartland.org/newspaper-article/2013/02/26/study-teacher-quality-not-linked-advanced-degrees-or-experience
*پژوهشگر عضو بنیاد هرتلند و سردبیر ماهنامه ی "خبرهای بهسازی آموزشی"
http://bohluli.blogsky.com/
