تاریخچه تشکل های صنفی فرهنگیان ایران

وبلاگ «محمّد خاکساری» مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه «قلم معلّم» و از موسسین کانون صنفی معلمان، در مورد تاریخچه فعالیت های صنفی معلمان ایران، کانون های صنفی و بیانیه های شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان

تاریخچه تشکل های صنفی فرهنگیان ایران

وبلاگ «محمّد خاکساری» مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه «قلم معلّم» و از موسسین کانون صنفی معلمان، در مورد تاریخچه فعالیت های صنفی معلمان ایران، کانون های صنفی و بیانیه های شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان

معلم انگیزه می‌خواهد


معلم انگیزه می‌خواهد


اگر 364 روز سال از ایرادهای معلمان می‌گوییم و از کارهایی که باید می‌کردند و نکردند، در عوض یک روز در سال هم باید از کاستی‌های زندگی آنها گفت و از اتفاقاتی که باید برایشان می‌افتاد و نیفتاد.

حکایت شغل معلمی، حکایت سوار بودن بر کشتی در دریایی متلاطم است؛ هر روز یک اتفاق، یک تصمیم، یک طرح و یک خبر تازه. تلاطم این دریا از سلیقه های متفاوت می آید و موجی که بر این کشتی می کوبد محصــول اختلاف نظرها و بی ثباتی برنامه هاست.

معلم تا می خواهد به تصمیم اخیر خو بگیرد، تصمیمی دیگر گرفته می شود و از پس آن، تصمیماتی تازه که جز ناامن شدن فضای کار حاصل دیگری ندارد.

سیستم آموزشی کشور نیز بنیانی لرزان دارد و استحکامش به تصمیم هر وزیر که می آید بستگی دارد و در این بنای لرزان، معلم بیش از هر فرد دیگر احساس ناامنی می کند. مشکل این است که این تلاطم دائمی را عده ای به تحول نسبت می دهند در حالی که از این تلاطم تا آن تحول راهی دراز است.

مثل هر ایرانی که هر یک به نوعی درگیر تامین معیشت اند، بیشتر معلمان نیز دغدغه الفبای زندگی را دارند و این مشکل در کنار مشکل قبلی، عرصه را بر این قشر تنگ تر می کند.

هنوز معلمان زیادی از آموزش و پرورش طلب دارند، هنوز حق التدریس ها و حق الزحمه ها مانده، پاداش های پایان خدمت هم هست که معلمان بازنشسته، چاله ها را از قبل برایش کنده اند، ولی هنوز از پاداش خبری نیست.

در سیستم اداری ایران اتفاق عجیبی نیست؛ اگر فردی فعال و مسئول، هم درجه فردی سهل انگار و وقت گذران تلقی شود، اما چون این اتفاق برای معلمان نیز تکرار می شود، باید گفت که این مشکل چندم جامعه معلمان است.

جان کلام این که، آن معلمی که پرکار و خلاق است، آن طور که باید ارج نهاده شود و دیده شود به چشم نمی آید و آن که مبتلا به روزمرگی است در لابه لای جمعیت گم می شود و در وضعی مشابه با فرد پرتلاش قرار می گیرد.

همه اینها را که با هم جمع کنیم برای بی انگیزه شدن معلمان کافی است، هر چند هنوز در بین این افراد با آن که مشکلات فشار می آورد، معلمانی که خود را وقف تعلیم و تعلم می کنند، زیاد است.

با این حال روز معلم ِامسال اگر بهانه ای باشد برای گشایش روزنه های امید و باز شدن گره ها، بهترین هدیه برای معلمان است، معلمانی که بیش از هر چیز به انگیزه برای ادامه کار و بهتر کار کردن نیاز دارند.

مریم خباز - گروه جامعه

جام جم-    11      اردیبهشت    93

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد