تخصص‌گرایی در آموزش و پرورش

تخصص‌گرایی در آموزش و پرورش

عبدالجلیل کریم پور / روزنامه آرمان / 5 مرداد 93

( این یادداشت امروز با حذف قسمت هایی از آن در روزنامه چاپ شد )

^{تخصص‌گرایی در آموزش و پرورش}

^{سیستم اداری آموزش و پرورش گاه عاملی برای ایجاد بحران هایی در این نهاد می گردد ، به گونه ای که بسیاری اوقات بحث آموزش در پیچ و خم های رفتارهای اداری گم می شود. متاسفانه  گاه افرادی از سیستم آموزشی خود را محق حضور در آن جا می بینند و برای رسیدن به آن حتی مرتکب رفتارهای غیر ارزشی نظیر تملق و رانت و ... می گردند و حتی آن هایی که از مجموعه ی گذشته هنوز در صحنه حضور دارند ، گاه برای ابقای خویش تن به هر گونه مذلت  می دهند.  این که سیستم اداری ملزم به تغییر افراد خود می گردد بیشتر در موقعیت های تغییر دولت ها نمود پیدا می کند ، یعنی افرادی که وابسته به آن ها می باشند بیشتر با ورود به سیستم اداری می توانند موفقیت خویش را به اثبات برسانند  ، حالتی که سال های زیادی هست در سیستم آموزشی ما رخنه افکنده است. متاسفانه در سیستم اداری شرط اول وابستگی به جناح پیروز هست که بهای افراد به وسیله ی آن سنجیده می شود. خیلی از اوقات افرادی در سیستم اداری وارد می شوند که هیچ گونه تخصصی در موقعیت مورد نظر ندارند ، عاملی که در شرایط جدید زمینه ای را برای تعویض آن ها فراهم می آورد . برخی از موقعیت های اداری نیز آن قدر کسل کننده هست که فرد بعد از این که نیمچه تخصصی را در آن جابه دست آورد به فکر رها کردن آن پست می افتد و برای خروج از سیستم اداری به بهانه های مختلف متوسل می شود. در بسیاری از اوقات نیز خارج کردن یک گروه خاص از کسب پست های اداری بی رغبتی و تبعیض را به همراه می آورد که خود بحرانی مضاعف هست!}

^{حال چه باید کرد؟ آیا در نهاد آموزش و پرورش ، سیستم اداری نامناسب نمی تواند آسیبی جدی برای آن  محسوب شود ؟آیا توجه صرف به سیستم اداری از یاد بردن آموزش نیست؟ آیا نیروی ناکارآمد باعث ایستایی این نهاد نمی گردد؟  از دید  من اولین چیزی که به نظر می رسد آموزش و تربیت نیروی تخصصی اداری هست ، نیرویی که تحصیلاتش مبتنی بر موقعیتی باشدکه می خواهد کسب نماید . مثلا آیا پست حسابداری ، کارپردازی ، امور اداری ، تعاون ، بایگانی و پست هایی شبیه این ها در آموزش و پرورش نیازمند تخصص خاص خود نیست؟ آیا معلمی که سال های متمادی در کلاس درس بوده ، می تواند نیروی اداری خوبی باشد و در این پست ها به خوبی انجام وظیفه کرده و از عهده ی کارها برآید؟ خیلی اوقات متاسفانه نیروی آموزشی را می بینیم که به علت خستگی در کلاس درس و یا عوامل این چنینی دست به دامان رئیس اداره می شود تا پستی در اداره برایش مهیا کند. ایده اش هم این است که می گوید از فلانی که در این پست حضور دارد کمتر نیستم ! مگر او تخصص داشته ، مگر او به پشتوانه ی جناحش نیامده است ! شاید گاهی هم راست بگوید! نیرویی که با این وضعیت وارد سیستم اداری شود طبعا از موفقیتی برخوردار نخواهد بود ، همچنین آن هایی هم که مشغول خدمت در محیط اداری هستند ، چون بر اساس فاکتورهای اشاره شده انتصابشان انجام گرفته ، از وضعیت خوبی برخوردار نیستند!}

^{بنابراین سیستم تنها کاری که می تواند انجام دهد باید نیروی خود را صرف تخصص گرایی کند . وقتی در تربیت معلم ها نیروهای آموزشی تربیت می کنند ، چقدر خوبست که توجهی جدی نیز به تربیت نیروی اداری مخصوص سیستم آموزش و پرورش نیز داشته باشد تا ما هر ساله شاهد فراگیری مجدد یک نیروی عاری از تخصص نباشیم تا به محض این که مجموعه تغییر کرد او نیز از این جرگه خارج شود و یا حتی برخی اوقات به صرف این که از مجموعه ی مورد نظر بوده به علت عدم کفایت حتی بعد از چندین سال نتوانسته به خوبی از عهده ی کارها برآید و امروز که تعویضش ملاک نظر باشد به ضد ارزش هایی بپردازد و یا دوقورت و نیمش باقی باشد که چندین سال است که این مسئولیت را عهده دار بوده و خود را محق آن موقعیت دانسته و خروجش را جناحی بداند ، آن هم او که زمانی ورودش کاملا جناحی بوده است !}

^{مخلص کلام این که برای برون رفت از این وضعیت باید تدبیری جدی اندیشید! منطق حکم می کند که به جز نیروی مربوط به آموزش مثلا رئیس ، معاونان آموزشی و پژوهشی و آن چه مرتبط با آموزش هست که می شود آن ها را از بین معلمان ، آن هم معلمانی که رغبت و تخصص کارهای اداری ، آموزشی را دارند انتخاب نمود ، بقیه را با تربیت نیروی خاص در محیط تربیت معلم می توان وارد محیط اداری آموزش و پرورش کرد تا هر از چندگاهی از تغییرات جناحی جلوگیری شود.} 

^{http://www.karimpoor53.blogfa.com/}