آموزش‌وپرورش و توسعه

عبدالجلیل کریم پور / روزنامه آرمان / 23 مرداد 93

آموزش‌وپرورش و توسعه

^{در نظریه نوسازی، توسعه عبارت از خروج جوامع برای متجدد شدن از مرحله سنتی است. در این زمینه باید نکاتی را مدنظر داشت که مهمترین آنها عبارتند از اینکه : اولا توسعه را مقوله ارزشی تلقی کنیم، ثانیا آن را جریانی چند بعدی و پیچیده بدانیم و ثالثا به ارتباط و نزدیکی آن با مفهوم بهبود توجه داشته باشیم.(جامعه‌شناسی توسعه /دکتر مصطفی ازکیا ) آنچه از این تعریف در رابطه با آموزش‌وپرورش دریافت می‌کنیم این است که باید توسعه آموزشی را در راس مطالعات مهم قرار داده و توجهی جدی بدان داشته باشیم. همه جوامع در تلاش برای حرکت از مراحل پایین‌تر به مراحل بالاتر هستند، پس طبعا این نهاد نیز برای توسعه یافتگی به دگرگونی نیاز دارد. البته این دگرگونی باید با جدیت، برنامه‌ریزی و با حوصله انجام گیرد. متاسفانه در آموزش‌وپرورش ما خیلی زود می‌خواهند که به خیلی چیزها برسند. هر از چند گاهی متولیان امر تصمیم به تغییر ظاهری نظام آموزشی در این نهاد می‌گیرند. در 10، 15 سال اخیر ما شاهد تغییرات متعددی در این نهاد بودیم. ما در آموزش‌وپرورش دنیا کجا قرار گرفته ایم؟ به دنبال چه هستیم؟ شکل جدید تغییر ( نظام آموزشی 6-3-3) که در چند دهه قبل اجرا می‌شد، چرا هم‌اکنون دوباره به عنوان یک فرم جدید مورد توجه قرار گرفته است؟ سهم محتوا در این تغییرات تا چه اندازه است؟ و ده‌ها سوال دیگر که هنوز جوابی قانع‌کننده برای آنها پیدا نیست؟ در آموزش‌وپرورش ما همه تغییرات انجام می‌شود اما، برخی اوقات روندی صوری را در پی دارد. به عنوان مثال، نمره مستمر که ارزشیابی کلاس و خارج از کلاس را شامل می‌شود، هم اکنون ابزاری جهت بالا بردن میزان درصد قبولی و بالابردن نمودارها شده است. در غالب کشورهای پیشرفته مدت زمان زیادی صرف مطالعه و تجزیه تحلیل می‌شود، راندمان کار در زمان مطالعه پیش بینی و در زمان آزمایش مورد بررسی قرار می‌گیرد اما، متاسفانه در کشور ما اجرای سریع تغییرات با هیجان خاصی همراه هست، خیلی زود می‌خواهیم از ابتکار تغییرمان استفاده کاربردی کنیم. خیلی زود می‌خواهیم از آنچه کرده‌ایم همه مطلع شوند. چند سالی ابتکارمان اجرا می‌شود، چنانچه مشکلی در روند کار به وجود آمد از بنیان به تغییر آن می‌پردازیم. راستی چه اندازه برای رشد اندیشه در این تغییرات مایه گذاشته‌ایم. هیچ گاه فکر کرده‌ایم که دانش آموزی که خیلی خوب حفظ می‌کند نمی‌تواند خوب بفهمد و هرسال را فقط برای همان سال آموزش می‌بیند و همان سال عطای آن را به لقایش می‌بخشد. بنا بر آنچه ذکر شد توسعه امری چند بعدی و پیچیده است، قاعدتا برای توسعه آموزشی باید به همه ابعاد آن توجه کرد. باید سهمی جدی را برای اندیشه ورزی قرار داد، توجهی جدی به دوران ابتدایی داشت و رابطه جدی را بین دانسته‌ها و کاربرد آن در بازار کار پیدا کرد.خلاصه  اگر روند بهبود وضعیت را در سیستم دیده و کارکردهای این نهاد را در ساختار کلی جامعه مشاهده کردیم، آن گاه می‌توانیم دریابیم که به توسعه آموزشی دست پیدا کرده‌ایم.} 

^{http://www.karimpoor53.blogfa.com/}