باز بوی مدرسه در راه است...

باز بوی مدرسه در راه است...

نویسنده: پرستو بهرامی راد

^{اول مهر که می رسد یک عده یی از بچه ها از رفتن به مدرسه خوشحال می شوند، یک عده یی دیگر ناراحت. اکثر آنهایی که شاد می شوند کلاس اولی ها هستند که تا حالامدرسه نرفتند ولی هر چه بچه ها به سال های بالاتر می روند از شوق اولیه شان برای رفتن به مدرسه کم می شود و از هر راهی استفاده می کنند که مدرسه را بپیچانند یک روز الکی ادای سرماخورده ها را در می آورند و روز دیگر دست یا پاهای شان درد می گیرد و...
    هر چقدر خرید لوازم تحریر برای مدرسه برای شان لذتبخش است، خود مدرسه رفتن همراه با ناراحتی برگزار می شود. این ناراحتی از اینجا سرچشمه می گیرد که مدرسه تشکیل شده از درس و درس و درس. زنگ تفریح و ورزش هم معلم ریاضی و علوم درس می دهند به این دلیل که همیشه درس شان عقب است چون کتاب های درسی در این حجم که نوشته شده معلوم نیست برای تدریس چند سال تحصیلی است و همیشه معلم ها مجبورا از هر فرصتی برای تدریس استفاده کنند و به همین دلیل زنگی به عنوان زنگ تفریح و شادی وجود ندارد. اردو هم که شش ماه یک بار اگر معلمی درسش عقب نباشد و مدرسه بودجه داشته باشد و برگزار می شود به دلیل واژگون شدن اتوبوس های اردوهای دانش آموزی و اتفاقات ناگوار دیگر پدر و مادرها نمی گذارند بچه ها بروند و چشم شان از اردو رفتن بچه های شان ترسیده است. درس های آزمایشگاهی هم که برای بچه ها کمی هیجان دارد چون مدرسه ها اصولاامکانات ندارد تئوری برگزار می شود مثل همه درس های دیگر مدرسه.
    مدرسه جای تعلیم و تربیت است ولی در مدرسه ها امروزه فقط به تعلیم بچه ها پرداخته می شود و تربیتی در کار نیست و از اول ابتدایی فقط به بچه ها می گویند از الان خود را برای کنکور آماده کنید و همه زندگی را مساوی با درس برای بچه ها می کنند در صورتی که مدرسه باید محل همه درس های زندگی باشد نه فقط ریاضی و فیزیک. مدرسه رفتن می تواند بهترین سال های عمر هر انسانی را تشکیل دهد و خاطراتی بسازد که هیچگاه فراموش نشود و کاش این خاطرات بی ناراحتی و فرار از مدرسه و پر از شادی و تفریح در کنار درس باشد.}

اعتماد -۳ مهرماه ۹۳