بیمه ی طلایی فرهنگیان برنزی هم نیست

بیمه ی طلایی فرهنگیان برنزی هم نیست! 

 عبدالجلیل کریم پور / روزنامه آرمان / شنبه 24 آبان 93

( این یادداشت با حذف قسمت هایی در روزنامه چاپ شد)

چند سال پیش وقتی وزیر آموزش  و پرورش وقت( حاج بابایی) یکی از افتخارات دوران وزارت خود را بیمه ی طلایی فرهنگیان می دانست، بسیاری از کارشناسان بر این باور بودند که اگر چه این بیمه تقریبا رفاه فرهنگیان را مدنظر داشت ، اما چگونگی اجرای آن و طرف قرارداد نبودن با بسیاری از بیمارستان ها و پزشکان از جمله معایبی بود که به کرات توسط کارشناسان این حوزه عنوان می گردید، معایبی که هیچ گاه در صدد رفع آنها برنیامدند! اما نکته ی مورد توجه این است که در قرارداد مابین وزارت آموزش و پرورش و بیمه ی ایران ، بیمه ی ایران به قرارداد خود پای بند بوده و هزینه های مشمولین بیمه را در زمان مقرر پرداخت می نمود ولی متاسفانه در این قضیه وزارت آموزش و پرورش به قراردادی که با مشمولین این طرح ( فرهنگیان ذی نفع) بسته بود پایبند نبوده ، به گونه ای که حدود 10 ماه حق السهم دولت از حساب فرهنگیان کسر شد و هیچ گاه به حساب آن ها برگشت نکرد و یادداشت ها و انتقادات متعددی که در این مورد ارائه شد نیز نتوانست اثربخش باشد و همچنان مبلغ هنگفتی از این بابت، فرهنگیان از وزارت آموزش و پرورش طلبکار هستند. در دولت جدید اما به دلایلی قرارداد با بیمه ی ایران حذف و با بیمه ی آتیه سازان حافظ منعقد گردید. در زمان شروع قرارداد ، بیمه ی مذکور ادعا می کرد که در وضعیتی بهتر از بیمه ی قبل قرار می گیرد، ولی در اولین اقدام ، هزینه ی دندان پزشکی از قرارداد حذف گردید . در پرداخت هزینه ها نیز آن قدر کاهلی  نمود که می توان آن را نقطه ی منفی جدی برای این بیمه به حساب آورد.نکته ی قابل تامل در این قضیه این است که چرا این بیمه در خدمت رسانی فعال نیست؟! چرا نتوانست حتی برنزی ظاهر شود.در این باب سوالی که همواره در ذهن باقی می ماند این است که چرا باید وزارت آموزش و پرورش با چنین بیمه ی  قراردادش را منعقد کند؟ بیمه ای که حتی از سر و ته هزینه ها زده و مبلغ مورد نظر را که پرداختش چندین ماه به طول می انجامد کمتر از هزینه های ارائه شده پرداخت می نماید.بیمه ای که نتوانسته حتی همسان با بیمه ی قبلی ، خودی نشان دهد! بیمه ای که تا کنون بسیار ضعیف تر از آن چه انتظار می رفت ظاهر گشته است! حال با آن چه ارائه شد آیا می شود تدبیری برای بهتر شدن اوضاع اندیشید؟ آیا امیدی به بهره وری بیشتر و بهتر هست؟ از دید نگارنده اگر فرادستان برنامه ای جدی برای این طرح تدوین کنند ، یعنی بیمه را ملزم به پرداخت به موقع هزینه ها کرده و مجموعه ی بزرگتری از جایگاه های درمانی را در حوزه ی طرف قرار داد این بیمه قرار دهند و حتی از کارت های الکترونیکی برای جلوگیری از رفت و آمدهای مکرر استفاده نمایند، شاید بتوان گفت امیدی می توان داشت که این بیمه از افولی که در آن قرار گرفته ، رهایی یافته و دوباره چون نامش بتواند طلایی بدرخشد.

 لینک : http://armandaily.ir/?NPN_Id=74http:

//www.karimpoor53.blogfa.com/1&pageno=5