اندر باب نامه های سرگشاده

اندر باب نامه های سرگشاده

تاریخچه نامه های سرگشاده از این قرار است که در طول تاریخ افرادی وجود داشتند که حال خواندن نامه های خصوصی و دوستانه و اداری را نداشتند. بنابراین مولفان این نوع نامه ها سعی کردند نامه هایی به شکل سرگشاد مختص این افراد بنویسند که شاید دیگران به طور اتفاقی این نامه ها را برای مخاطبان خاصشان بخوانند.

حال اندر باب نامه های سرگشاده فرهنگیان در ماههای اخیر به برخی اشخاص چند نکته قابل توجه می باشد که لازم به ذکر است.

نکته اول درباره آن دسته ازفرهنگیانی است که به رییس محترم جمهور نامه سرگشاده نوشتند. این دسته خیالشان راحت که ایشان(رییس جمهور) بعد از خواندن نامه فرمودند معلمان بزرگترین پل هستند البته بین ملت و دولت . نکته مهم اینکه از ملت شریف می خواهیم برا رسیدن به دولت علی الحساب از مسیرهای جایگزین استفاده کنند. مسیر فعلی ملت و دولت مسدود می باشد.

نکته دوم درباره آن دسته از فرهنگیانی که به ریاست محترم مجلس نامه نوشتند و آن طومار سیزده متری را امضا کردند .لازم به ذکر است بدانیم که ایشان(رییس مجلس) وقت سرخواراندن ندارند حتی برخی می گویند به دلیل مشغله زیاد، این کار را هم بعضا دیگران برای ایشان انجام می دهند حال فرهنگیان محترم چگونه انتظار مطالعه نامه سر گشاد سیزده متری را دارند؟ در همین رابطه مسئول دفتر ایشان پس از امتناع از دریافت و ثبت نامه، علت این امر را بیش از حد سرگشاد بودن نامه و متراژ بالای آن دانسته اند.

نکته آخر این که برخی مسولان که حال خواندن نامه های سرگشاد را ندارند از فرهنگیان محترم خواهش کرده اند برای حل مشکلات معیشتی و منزلتی به جای نوشتن نامه سرگشاده اس(sms)  بدهند یا میزکال بندازند(miss call) و یا آنقدر نامه سرگشاده و سر بسته و باز بنویسید تا نامه دانشان پاره شود. نامه دان هم منطقه خاصی از بدن فرهنگیان است که بر اثر دستکاری زیاد پاره می شود.

                                                                                                     علی بهشتی نیا

                                                                                              http://ashu.blogfa.com/