عتراضات معلمان

اعتراضات معلمان

وقتی تاریخ می خوانی،وقتی سرگذشت آدمهایی که تاریخ را ورق زدند،مرور می کنی،لیست بلندبالایی از آدمها جلوی چشمت رژه می رود.آنهایی که سالها برای آزادیشان مبارزه کردند،تا به چنگش بیاورند.آن وقت است که می فهمی چرا از دست دادن آزادی این قدر آسان است وبه دست آوردنش آن همه دشوار.تازه از میان این گاندی ها و مارتین لوترکینگ ها وچه ها وماندلاها ...فقط خوش شانسی مثل ماندلاست که ان قدر زندگی می کند که ثمره تلاشش را ببیند.

مرور سرنوشت آنها مصداق همان مثل معروفی است که درهمین صفحات مجازی دست به دست می کنیم.بی انکه حقیقت اش را به درستی دریابیم.این جمله معروف که "حق گرفتنی است"

آری حق گرفتنی است.اما حس مظلومیت وراحت طلبی که مشخصه ای کاملا ایرانی است،هیچ گاه در طول تاریخ اجازه نداده است که این را درک کنیم که مهمتر از خود حق،رنجی است که در این مسیر می کشیم و هزینه هایی است که برای درآغوش کشیدن خواسته هایمان متحمل می شویم.

آری این همان گنج گرانبهایی است که در طول تاریخ به زندگی آدمها معنا بخشیده وپشتوانه تلاش بی وقفه شان برای گرفتن حق شان بوده است.

پس پاسخ من به آن دسته از همکارانم که درانتظارند،با یک کنش صنفی در دهم اسفند،یا 27 فروردین یا هرزمان دیگری و به همین زودی ها و به همین راحتی ها ،به انچه که استحقاق اش را دارند برسند، این است:

به خودتان زحمت ندهید.درخانه هایتان بنشینید.نهارتان را میل کنید.چرتی بزنید.وبعد که از خواب بیدار شدید،چایی ومیوه تان را صرف کنید و لم بدهید و اگر دوست داشتید سیگاری روشن کنید ودرهمان حال ماهواره تا ن را روشن کنیدواخبار اعتراضات همکارانتان را از بی بی سی دنبال کنید.شاید آن لحظه نیشخندی بزنیدوباخود بگوییدکه "دل خوش سیری چند"...

اما مطمن باشید ،آنها که می آیند،می مانندوحقشان را فریاد می زنندهرگز به شما نمی خندند.بلکه تاسف می خورندبرشما.شمایی که راحت طلبید وزندگی بی معنایی دارید.

#حبیبی محمد

به نقل از

گروه معلم 9 کر مانشاه در تلگرام