تاریخچه تشکل های صنفی فرهنگیان ایران
وبلاگ «محمّد خاکساری» مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه «قلم معلّم» و از موسسین کانون صنفی معلمان، در مورد تاریخچه فعالیت های صنفی معلمان ایران، کانون های صنفی و بیانیه های شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیانتاریخچه تشکل های صنفی فرهنگیان ایران
وبلاگ «محمّد خاکساری» مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه «قلم معلّم» و از موسسین کانون صنفی معلمان، در مورد تاریخچه فعالیت های صنفی معلمان ایران، کانون های صنفی و بیانیه های شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیاندرباره من
اینجانب محمّد خاکساری از مو سسین کانون صنفی معلمان و مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه قلم معلّم می باشم.
ادامه...
چرا ایران با نظام بین المللی تا این حد در ستیز است؟
چرا ایران با نظام بین المللی تا این حد در ستیز است؟
== دکتر محمود سریع القلم =====
ﺗﻠﻘﯽ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻋﻤﺪﺗﺎً ،ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻭ ﺍﻣﻨﯿﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻨﺒﺎﻁ ﻫﺎﯼ ﻋﻠﻤﯽ، ﻓﻨﺎﻭﺭﯼ، ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ، ﺗﻮﻟﯿﺪﯼ، ﻧﺮﻡﺍﻓﺰﺍﺭﯼ،ﻫﻨﺮﯼ ﻭ ﻛﺎﺭﺁﻣﺪﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ ...
ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻗﺪﺭﺕ [ﺩﺭ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ] ﺍﺯ ﭘﺎﻥ ﻋﺮﺑﯿﺴﻢ ﻭ ﺍﯾﺪﻩﺁﻟﯿﺴﻢ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﺣﻞ ﻭ ﻓﺼﻞ ﻣﺴﺎﯾﻞﻭﺍﻗﻌﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻭ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺑﺎ ﻧﻈﺎﻡ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ...
ﺣﺪﻭﺩ 25 ﺗﺎ 30 ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻬﺎﻥﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻫﻤﮕﺮﺍﯾﯽ ﻭ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﻋﻤﯿﻖ ﺗﺮ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ «ﺑﻮﻣﯽ ﮔﺮﺍﯾﯽ» ﺣﺮﻛﺖﻛﻨﯿﻢ، ﺍﺯ ﺍﻭﺍﯾﻞ ﺩﻫﻪ 80 ﻣﯿﻼﺩﯼ ﭼﯿﻦ، ﻫﻨﺪ، ﻛﺮﻩ، ﺑﺮﺯﯾﻞ، ﺁﺭﮊﺍﻧﺘﯿﻦ، ﺗﺮﻛﯿﻪ ﻭ ﺣﺘﯽ ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ ﻭﺳﯿﻊ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ؛ ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﻛﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ...
ﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﻏﺮﺏ ﻫﺴﺘﯿﻢ؛ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﻛﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ، ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 2011، ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻧﺎﺧﺎﻟﺺ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺑﺮﺯﯾﻞ (2493 ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩﺩﻻﺭ) ﺍﺯ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻧﺎﺧﺎﻟﺺ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ (2418 ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩ ﺩﻻﺭ) ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺭﻓﺖ، ﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺎ ﻧﻈﺮﯾﻪ ﺍﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﻢ ﻓﻜﺮ ﻣﯽﻛﻨﯿﻢ ...
ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻭ ﺳﻮﺍﻟﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺁﻧ ﻬﺎ (ﻣﺮﺩﻡ ﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ) ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ [ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ] ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻧﻈﺎﻡ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺪ ﺩﺭ ﺳﺘﯿﺰ ﺍﺳﺖ؟
ﺁﯾﺎ ﺍﯾﻦ ﺳﺘﯿﺰ ﺭﯾﺸﻪﻫﺎﯼﻓﻜﺮﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﯾﺎ ﺭﯾﺸﻪﻫﺎﯼ ﺩﺭ ﺧُﻘﻠﯿﺎﺕ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ؟
ﭼﺮﺍ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻋﻈﻤﺖ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ، ﻓﻠﺴﻔﯽ، ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻭ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺩ، ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻨﺪ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﺪ؟
ﻫﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻗﺮﻥ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭ، ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﻣﺎ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﻛﻨﯿﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍین که ﻣﺎ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺩﺍﺭﯾﻢ، ﺣﺘﯽﻫﻨﺪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﻭﺍﺑﻄﺶ ﺑﺎ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻧﻜﺮﺩ، ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﮔﺎﻧﺪﯼ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺣﻘﻮﻗﯽ، ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﻭ ﻋﻠﻤﯽ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺍﻝ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺍین گوﻧﻪ ﺍﺳﺖ؟
ﺁﯾﺎ ﺍﯾﻦ ﺍﺯ ﺿﻌﻒ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ؟ ﯾﺎ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﺴﺎﯾﻠﺶ ﺭﺍ ﺣﻞ ﻛﻨﺪ؟
ﭼﺮﺍ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽﻫﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺻﻔﺮ ﻛﻨﻨﺪ؟
... ﻣﺮﺩﻡ [ﺩﺭﺧﺎﻭﺭﻣﯿﺎﻧﻪ ﺳﻪ ﺷﻌﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ «ﺭﻓﺎﻩ»، «ﺁﺯﺍﺩﯼ » ﻭ «ﻛﺮﺍﻣﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ» ﺍﺯ ﺷﻌﺎﺭﻫﺎﯼ ﭼﭗ ﺩﻫﻪ 50 ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺍﻣﭙﺮﯾﺎﻟﯿﺴﻢ ﯾﺎ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﯾﻚ ﻧﻈﻢ ﺟﺪﯾﺪ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﯿﺴﺖ، ﺷﻌﺎﺭﻫﺎﯼ ﺁن ها ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﺤﻮﺭ، ﻣﺤﻠﯽ، ﻭﺍﻗﻊ ﺑﯿﻨﺎﻧﻪ ﻭ ﻏﯿﺮ ﺍﯾﺪﻩ ﺁﻟﯿﺴﺘﯽ ﺍﺳﺖ ... ﺍﯾﺪﻩ ﺗﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎ ﻧﻈﻢﺟﻬﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ ...
ﻣﺎ ﺑﺎ ﻛﺪﺍﻡ ﺗﻠﻘﯽ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﯽﺍﻧﺪﯾﺸﯿﻢ؟
ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻧﺎﺧﺎﻟﺺ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻛﺮﻩﺟﻨﻮﺑﯽ ﻭ ﻣﻜﺰﯾﻚ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﺎ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺑﺮﺍﺑﺮﯼ ﻣﯽﻛﻨﺪ، ﺷﺮﻛﺖﻫﺎﯼ ﭼﻨﺪ ﻣﻠﯿﺘﯽ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻮﭼﻚ ﻭ ﻣﺘﻮﺳﻂ، ﻣﺒﻨﺎﯼ ﺑﺮﻭﻥﺳﭙﺎﺭﯼ (Outsourcing) ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ، 35 ﻛﺸﻮﺭ ﻭ 1450 ﺷﺮﻛﺖ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﻜﺎﺭﯼ ﻣﯽﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺑﺎﺱ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﺩ ...
ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﻫﻪ 1340 ﻭ 1350 ﻛﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﯽﺷﺪ، ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺗﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻪ ﺩﺭﺍﻧﺪﻭﻧﺰﯼ ﻭ ﻣﺎﻟﺰﯼ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﻭ ﺗﻮﻧﺲ ﻭ ﻋﺮﺍﻕ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻣﺮﯾﻜﺎﯼ ﻻﺗﯿﻦ ﻭ ﺟﺎﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﻧﯿﺎ، ﻣﻦ ﺑﺎ ﻏﺮﺏ ﻛﺎﺭﯼ ﻧﺪﺍﺭﻡ ،ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺻﺤﺒﺖﻣﯽﻛﻨﻢ، ﻛﺸﻮﺭ ﺑﺮﺯﯾﻞ 150 ﺳﺎﻝ ﻛﻮﺷﺶ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﺎﻧﻮن گرﺍﯾﯽ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﻧﻬﺎﯾﺘﺎ ﺭﺳﯿﺪ، ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺯﯾﻠﯽﻫﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﻣﺎ ﻣﺪﯾﻮﻥ ﻫﻤﻜﺎﺭﯼ ﺑﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺴﺘﯿﻢ ...
ﻭﻗﺘﯽ ﺩﯾﭙﻠﻤﺎﺕ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺘﯿﺰ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﻗﺪﺭﺕ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﯽﻛﻨﻨﺪ، ﻫﻤﻪ ﮔﻮﺵ ﻣﯽﻛﻨﻨﺪ؛ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ؛ ﺑﻌﻀﯽﻫﺎ ﻫﻢ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﭙﻠﻤﺎﺗﯿﻚ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺩﯾﭙﻠﻤﺎﺕ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺍﯾﺪﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﯾﺪﻩ ﻫﺎ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺮﻭﻫﺎﯼ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺻﺤﻨﻪ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ...
ﺁﯾﺰﺍﯾﺎ ﺑﺮﻟﯿﻦ، ﻓﯿﻠﺴﻮﻑ ﺭﻭﺳﯽ ﺗﺒﺎﺭ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺩﻭ ﻣﻠﺖ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﻓﻮﻕﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺍﯾﺪﻩ ﺁﻟﯿﺴﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﯾﺪﻩ ﺁﻟﯿﺴﻢ ﺑﻪ ﺁن ها ﺧﯿﻠﯽ ﻟﻄﻤﻪ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﯾﻜﯽ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﻭﺱﻫﺎ، ﺍﯾﺪﻩ ﺁﻟﯿﺴﻢ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻭ ﺍﯾﺪﻩ ﺁﻟﯿﺴﻢ ﺭﻭﺳﯽ ﺳﺒﺐ ﺷﺪﻩ ﺁن ها ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﯾﻚ ﻟﻨﺰ ﺧﺎﺹ ﺑﯿﻨﻨﺪ. ﺍﻻﻥ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﯾﯽ ﻛﻪ ﯾﻚ ﺗﺒﻌﻪ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﯾﺰﺍ ﺑﺎ ﮔﺬﺭﻧﺎﻣﻪﺍﺵ ﺳﻔﺮ ﻛﻨﺪ، ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻭﺍﯾﻞ ﺩﻭﺭﻩ ﺗﺪﺭﯾﺲ ﻣﺜﺎﻝ ﻣﺎ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻭ ﮊﺍﭘﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻛﻪ ﺁﻣﺪﯾﻢ ﻣﺎﻟﺰﯼ، ﺑﺮﺯﯾﻞ ﻭ ﺗﺮﻛﯿﻪ ﻣﺜﺎﻝ ﺯﺩﻧﯽ ﺷﺪﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﻣﯽﺯﻧﻢ، ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻧﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺎﺑﯿﻨﻪ ﺩﻭﻟﺘﺶ ﭘﻨﺞ ﺯﻥ تحصیل کرﺩﻩ ﻭ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﺣﺎﻻ ﻣﻤﻜﻦﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ 20، 30 ﺳﺎﻝ ﻃﻮﻝ ﺑﻜﺸﺪ، ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﺳﺖ، ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﺳﯿﺎﺳﺘﻤﺪﺍﺭﺍﻥ ﺷﯿﻌﯽ ﻋﺮﺍﻕ ﻫﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻭ ﻫﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺍﯾﻦﮔﻮﻧﻪ ﻣﯽﺍﻧﺪﯾﺸﻨﺪ ...
ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﯽﻛﻨﻢ ﭘﺎﺭﺍﺩﺍﯾﻢ (ﺳﺮﻣﺸﻖ، ﻣﺪﻝ) ﺭﻓﺘﺎﺭﯼ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﯾﺸﻪﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﭘﺎﺭﺍﺩﺍﯾﻢ ﻓﻜﺮﯼ ﺍﯼ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻈﻢ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﺎﻥ ﮔﺮﻩ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﯾﻦ ﭘﺎﺭﺍﺩﺍﯾﻢ ﺳﻪ ﺑﻨﯿﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ:
ادامه دارد....
